یک اقتصاددان: تیم اقتصادی دولت اعتقادی به تولید ندارند و بیشتر به تجارت فکر می‌کند
یوسفی افزود: دولت با سیاست‌گذاری‌های غلط پولی و مالی به تولید لطمه می‌زند؛ زیرا هر ازچندگاهی برنامه جدیدی را اجرا می‌کند و این باعث بی‌ثباتی می‌شود/ صنایع و تولیدکنندگان به مُسکن احتیاج ندارند
به گزارش «نسیم»، محمد قلی یوسفی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: در ایران استراتژی بلندمدتی برای توسعه وجود ندارد. به همین دلیل نمی‌دانیم به کجا می‌رویم و برای داشتن هدف باید چه سیاستی را دنبال کنیم. ما کشوری هستیم که امتیاز نفت و گاز را داریم، ولی این صرفا منجر به داشتن دلار و ارز خارجی نمی‌شود، بلکه بهره‌گیری از این مزیت خدادادی می‌تواند در توسعه بخش‌های صنعتی موثر باشد.
هر کشوری ممکن است مزیت‌هایی داشته باشد. این مزیت طبیعی باید به ما کمک کند تا هزینه تولید بخش‌های صنعتی کاهش پیدا کند. متاسفانه علی‌رغم داشتن منابع عظیم نفت و گاز نمی‌توانیم از این‌ها به عنوان مزیت استفاده کنیم چون به کمک توسعه صنعتی ما نمی‌آید. این اقتصاددان پرداخت یارانه تولید را اشتباه بزرگی از سوی دولت می‌داند و در این زمینه می‌گوید: یکی از اشتباهاتی که دولت انجام می‌دهد این است که به‌جای رفع مشکلات مردم و بنگاه‌های تولیدی اعم از بنگاه‌های بزرگ و کوچک به آنها مُسکن می‌دهد. در واقع ریشه مشکلات آنها را شناسایی نمی‌کند. درست است که صنایع کوچک مهم هستند اما همه آنها اهمیت شان یکسان نیست. وقتی از صنایع کوچک صحبت می‌کنیم برخی از آنها باید تغییر سازماندهی و ساختار بدهند وبرخی صنایع مدرن هستند و باید توجه خاصی به آنها شود. در واقع صنایع کوچک همگن نیستند. وی می‌گوید: دولت باید به فکر استراتژی توسعه بلندمدت برای بخش صنعت باشد. اشکال دولت در این است که استراتژی مشخصی برای صنایع کوچک ندارد. تیم اقتصادی دولت اعتقادی به تولید ندارند و بیشتر به تجارت فکر می‌کند. هیچکدام از اعضای تیم اقتصادی دولت حتی یک صفحه برای تولید مطلب ننوشته است. در این حالت چگونه می‌توان انتظار داشت دولت با دادن یارانه مشکلات صنایع کوچک را حل کند؛ زیرا بخشی از مشکلات صنایع در تکنولوژی قدیمی آنها است و بخشی در نبود سازماندهی درست. پس حمایت دولت در تمام بخش‌ها نباید به‌صورت پرداخت یارانه تولید باشد؛ زیرا دولت با این کار برای تولید دردسر بیشتر درست می‌کند. یوسفی مشکل عمده صنایع کوچک را نبود ثبات در تصمیم‌های اقتصادی می‌داند و در این ارتباط می‌گوید: دولت با سیاست‌گذاری‌های غلط پولی و مالی به تولید لطمه می‌زند؛ زیرا هر ازچندگاهی برنامه جدیدی را اجرا می‌کند و این باعث بی ثباتی می‌شود... استاد دانشگاه علامه در این زمینه می‌گوید: اقتصاد در دست لابی‌های مختلف در بخش مسکن و تجارت و خدمات است و این بخش‌ها سیاست‌های دولت را با توجه به منافع خودشان در اختیار گرفته اند. پس دولت نمی‌تواند از چنگال این گروه‌های ذی‌نفع خارج شود. مصداق بارز کشمکش میان گروه‌های ذی‌نفع تناقض گویی‌های دولتمردان برای پرداخت یارانه تولید است. گروه خاصی از منابع ایران منتفع می‌شوند زیرا لابی‌های قوی‌تری دارند. این باعث شده بخش خصوصی به معنای واقعی از امکاناتی که در کشور وجود دارد به نفع مطلوب استفاده نکند و نتواند در این شرایط حساس به کمک دولت بیاید. وی ادامه می‌دهد: تا زمانی‌که دولت خودش را از گروه‌های رانت طلب جدا نکند و سیاست‌هایی که فرصت‌طلبان دیکته می‌کنند اجرا نکند نمی‌تواند منافع تولید کننده را در بخش‌های مختلف تبیین کند. تازمانی‌که صنایع کوچک با عدم شفافیت در برنامه‌های دولتی و اقتصادی روبه‌رو باشد همچنان سردرگم خواهد ماند. وجود صنایع کوچک برای اقتصاد ایران یک فرصت است ولی برنامه‌ریزان دولتی با آن طوری برخورد کرده اند که گویی راهی برای دور انداختن آن نمی‌یابند و محکوم به تحمل آن هستند.
