چگونه "سینماگران طلبکار" فراستی را مجالی کردند برای تسویه حساب با افخمی؟

گروه فرهنگی « نسیم آنلاین »، هادی صداقت نژاد - اینکه کمال تبریزی با نشستن جلوی فریدون جیرانی در برنامه ای اینترنتی به سخنان مسعود فراستی در «هفت» واکنش نشان می دهد می تواند رفتاری دموکراتیک قلمداد شود.

حتی اگر او فراستی را «شعبان بی مخ» بنامد باز هم چون گفتگویی میان طرفین شکل گرفته است و دومی در واکنش به اولی چنین گفته نمی توان به هیچ یک حرجی را وارد دانست اما اینکه کمال تبریزی در واکنش به فراستی از تعطیلی سریال «سرزمین کهن» سخن می گوید زیبنده نیست.

تبریزی می تواند از دست اندرکاران «هفت» درخواست کند تا وی به برنامه رفته و به همان اندازه که فراستی درباره فیلم «دونده زمین» حرف زده او نیز درباره ادبیات فراستی و توصیفی که وی از فیلمش داشته سخن گوید اما اینکه سریالی به نام «سرزمین کهن» که نه محصول شخصی وی که محصول رسانه ملی است را وجه المصالحه ای کند برای پاسخگویی، زیبنده نیست.

در مثل مناقشه نیست؛ رفتار تبریزی در قبال نقد صورت گرفته توسط فراستی مانند این است که امیرحسین شریفی که تبریزی کاریکاتوری از او را در سریال «ابله» مصور کرده بود برای پاسخگویی به این کارگردان، موسسه رسانه های تصویری را تحریم کند و رایت هیچ کدام از محصولاتش را به شبکه خانگی ندهد.

اینکه تبریزی گمان کند چون کارگردانی سریالی به نام «سرزمین کهن» توسط مدیران رسانه ملی به وی سپرده شده پس قادر است هر گونه که می خواهد در برابر یک نقد واکنش نشان دهد به شدت برخورنده است.

تبریزی می تواند به دلیل مشکلات مالی که اخیرا بر سر تولید این پروژه به وجود آمده بود و البته نگرانی عوامل را هم موجب شده بود از ادامه کار انصراف دهد اما اینکه بدون سخن گفتن از مشکلات مالی، تعطیلی را در واکنش به سخنان فراستی بداند بیش از حد ساده انگارانه است.

از همه ناراحت کننده تر این است کارگردانی چنین اقدامی را انجام داده که در همه سالهای اخیر بارها و بارها به گلایه از مدیرانی پرداخته بود که به دلیل نقدهای صریح آثار وی به ممیزی آثارش دست زده بودند. همین "پاداش..." به چه دلیل چندین سال در توقیف به سر می برد؟ مگر نه اینکه تبریزی بارها گفته به دلیل نقدی که بر بخشی از بدنه مدیریتی کشور داشته این فیلم توقیف شده بود؟ و مگر نه اینکه به اعتقاد ایشان مدیران باید آستانه تحمل خود در برابر نقدها را بالا ببرند؟

حال چطور است که خود ایشان از یک انتقاد سینمایی در برنامه ای تلویزیونی این طور نگران و ناراحت هستند.

فرض اول که تعطیلی سریال به دلیل بروز مشکلات مالی و ربط بی دلیلی که تبریزی میان این مشکلات و سخنان فراستی ایجاد کرده را که کنار بگذاریم می رسیم به گروکشی عجیب و غریبی که برخی از سینماگران اغلب وابسته به نهادهای دولتی بر سر این ماجرا با «هفت» و فراستی به راه انداخته اند.

این سینماگران و کارمندان‌شان که فراستی آنها را «منتقد-روابط عمومی» خوانده و در سالهای اخیر به واسطه راه‌اندازی گروههایی ایزوله مانند «هنروتجربه» و البته جدا کردن بین الملل از فجر آبشخور مالی خوبی داشته اند، در ماجرای «هفت» سعی زیادی کرده اند که شرایط را به سمت حذف افخمی و تیمش و البته فراستی از این برنامه ببرند.

شنیده شده این سینماگران حتی گزینه پیشنهادی برای اجرای این برنامه را نیز از طریق واسطه هایی به مدیران سیما اعلام کرده اند و در گپ و گفتهای خصوصی از توانایی خود برای تأمین هزینه های این برنامه سخن گفته اند!

این سینماگران که هسته مرکزی آنها همانهایی هستند که افخمی چندین بار آنها را "فیلمسازان طلبکاری توصیف کرده بود که خود را روشنفکر جازده‌اند و مرتب از دولت پول می گیرند و مرتب هم فیلمهای نفروش می سازند" به شدت از صراحتی که افخمی و تیمش به تأسی از برخی رسانه‌ها در نقد این گروه به کار برده‌اند احساس خطر کرده‌اند.

این گروه از سینماگران به واسطه سخنان صریح افخمی در هفته های اخیر برای روی غلتک انداختن پروژه‌های تازه خود دچار دست انداز شده‌اند و حتی شنیده شده یکی از موسسات مالی-اعتباری که بنا بوده شرایط تأمین مالی پروژه جدید یکی از این سینماگران را فراهم کند بعد از گفته های افخمی، تولید پروژه را عقب انداخته است.

به نظر می رسد این هجمه ها علیه فراستی، افخمی و «هفت»ی که افخمی روی آنتن می برد بیشتر از آن که به تیزی سخنان فراستی ربط داشته باشد به همین رویه افخمی برمی گردد که سعی کرده برای شفاف سازی بیشتر که نیاز رسانه های عصر جدید است به صراحت این گروه را خطاب قرار دهد.

به هر حال این گروه از "فیلمسازان طلبکار" سالهاست که بودجه های دولتی را خرج آثاری کرده اند که نه در جشنواره و نه در اکران عمومی توجهی را برنمی انگیزد و طبیعی است که امتداد افشاگری افخمی در ماههای آینده خواهد توانست ضربات مهلکی بر پیکره این روند فیلمسازی بی‌فایده با استفاده از بیت‌المال وارد سازد. پس چاره را در این دیده اند که همین واژه فراستی را مجالی کنند برای یک تسویه حساب با افخمی.