چرا "خزاعی" باید برود؟/ پرمشغله‌ترین نهاد بعد از برجام، خواب است!

گروه اقتصادی « نسیم آنلاین »: دولتمردان یازدهم از همان سه سال قبل که زمام امور اجرایی کشور را به دست گرفتند، نشان دادند که علاقه خاصی به حل مشکلات اقتصادی کشور از راه مذاکرات هسته ای و رفع تحریمها دارند! روحانی و یارانش در دولت تدبیر و امید در خلال سخنرانی‌هایشان مدام از ورود سرمایه خارجی در صورت رفع تحریمها سخن به میان می آوردند. همین مسئله باعث شد که بعد از اجرای برجام توقعات از دولت برای جذب سرمایه خارجی و تسهیل در مبادلات تجاری بیشتر شود. با توجه به این نوع نگاه دولت روحانی، همه انتظار داشتند که در دوران پسابرجام دستگاههای اقتصادی کشور فعالترین دوران خود را آغاز کرده و نقش مهمی در حل مشکلات اقتصادی ایفا کنند. در این میان سازمان سرمایه گذاری خارجی و کمکهای اقتصادی و فنی به عنوان یکی از معاونت‌های مهم وزارت اقتصاد از مهم ترین نهادها در این زمینه است، که همه انتظار شکوفایی آن در دوران پسابرجام را داشتند. برجام اجرا شد، سازمان سرمایه گذاری خارجی به خواب رفت اما به نظر می رسد با گذشت بیش از چهار ماه از اجرای برجام این سازمان منفعل‌ترین دوران خود را می‌گذراند. در شرایطی که انتظار می رفت در دوره دولت جدید و به دلیل توجه خاص به سرمایه گذاری خارجی شاهد رشد قابل توجه حداقل در شاخص های منابع مالی خارجی باشیم، متاسفانه به دلیل ضعف مدیریتی در سازمان سرمایه گذاری همه این رویاها در دولت تدبیر و امید نقش بر آب شد.

گزارشهای مختلفی طی ماههای گذشته در خصوص ضعف عملکرد این سازمان توسط رسانه ها در افکار عمومی مطرح شده که به خوبی نشان دهنده این وضعیت است. یافته‌های خبرنگار « نسیم آنلاین » نشان می‌دهد که نا به سامانی‌های مدیریتی به نارضایتی سرمایه گذاران خارجی انجامیده است.

دفتر سرمایه گذاری خارجی به عنوان یکی از مهم ترین بخشهای این سازمان به دلیل ضعفهای کارشناسی و مدیریتی و عدم تسلط مسئولان آن به زبان انگلیسی با مشکلات فراوانی رو به رو شده است. همچنین خروج نیروهای متخصص و کارشناس از این سازمان باعث شده که نقش سازمان سرمایه گذاری خارجی در میان دستگاههای عمومی کشور کاهش پیدا کرده و با افت فاحش سرمایه گذاری خارجی مواجه شویم. اما سازمان سرمایه گذاری خارجی بعضا به صورت موردی و به دستور مقامات بالاتر سعی می کند به بخشی از این انتقادات پاسخ دهد. اما بررسی این پاسخها نشان می دهد که سازمان در ارائه دلایل موجه برای جبران کم کاری خود هم ناتوان است. چندی پیش « نسیم آنلاین » در گزارشی با عنوان "باجِ ۳۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ تومانی دولت روحانی به دو کشور کوچک عربی" از انفعال دیپلماسی دولت تدبیر و امید نوشت و نشان داد که توجه و تمرکز دولتمردان به همکاری با اروپا پس از برجام موجب شده است که هر روز در سطح منطقه توسط دولتهای عربی و غیر عربی مورد اهانت واقع شویم و حتی در اجلاس سازمان همکاری های اقتصادی که در ترکیه که رئیس جمهور کشورمان هم در آن حضور داشت، طی چندین بند در قطعنامه پایانی، ایران محکوم شود. فرار سازمان سرمایه گذاری از پاسخگویی ! اما متاسفانه در این بین برخی از کشورهای کوچک عربی مانند سودان و اردن که سالهاست که به ایران بدهی دارند، برای کشور ما شاخ و شانه می کشند و از هیچ توهینی فرو‌گذار نیستند. « نسیم آنلاین » در گزارشی به ضعف سازمان سرمایه گذاری در وصول این بدهی ها اشاره کرده و اعلام کرد که تزریق این بدهی های یک میلیارد دلاری می تواند اقتصاد کشور را که امروز تشنه نقدینگی است، از وضعیت فعلی نجات دهد و زمینه خروج از رکود بنگاههای اقتصادی را فراهم کند. در بخش دیگری از این گزارش از انفعال دولت روحانی در برابر دریافت این بدهی ها انتقاد شده و عملکرد محمد خزاعی رئیس سازمان سرمایه گذاری خارجی درباره خارج شدن پیگیری دریافت مطالبات ایران از این دو کشور از اولویت سازمان مورد نقد جدی قرار گرفت.

اما سازمان سرمایه گذاری خارجی این بار تصمیم گرفت که با تکذبیه ای که در سایت وزارت اقتصاد و پایگاه اطلاع رسانی دولت هم منتشر شد، به این مسئله واکنش نشان دهد. در این تکذبیه که خبرگزاری دولت آن را به شکل وسیعی پیامک کرده بود، اعلام شد که ایران حتی یک دلار از بدهی های خارجی خود به کشورهای دیگر را هم نبخشیده است. در ادامه این تکذبیه هم آمده است که رسانه ها از انتشار ادعاهای بدون مستندان دقیق و پشتوانه که منافع ملی را به خطر می اندازد، خودداری کند. اما به نظر می رسد یک نفر هم در دولت تدبیر و امید نیست که این گزارش « نسیم آنلاین » را به طور دقیق بخواند و به آن پاسخ دهد و یا به سازمان از هم پاشیده سرمایه گذاری خارجی در این خصوص تذکر دهد.

این نکته روشنی است که حتی دولت هم بدون اجازه مجلس نمی تواند یک دلار از بدهی های ایران و سودهای آن را ببخشد. اما موضوع گزارش « نسیم آنلاین » وصول مطالبات ایران از دو کشوری است که برای ایران یاغی گری می کنند و بحث بخشش بدهی ها به هیچ وجه مورد بحث نیست. سوال اینجاست که دولت روحانی در سه سال گذشته برای وصول این مطالبات چه کرده و تاکنون توانسته چقدر از آنها را پس بگیرد؟ چرا تاکنون از ابزار فشار اقتصادی به این دو کشور استفاده نکرده ایم؟ باید دید مسئولان سازمان سرمایه گذاری خارجی برای پاسخ به این مسئله چه توجیهی خواهند داشت؟ آیا سازمانی که باید در دوره پسابرجام پیش قراول اقتصادی کشور باشد، بازهم به عملکرد منفعلانه خود ادامه خواهد داد؟