انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر خطاب به ربیعی:
چطور مدیرانی که خود مسئول رفاه کارگرانند، فیش‌های حقوقی شان مایه حیرت همگان می‌شود؟
انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر در نامه‌ای خطاب به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ضمن انتقاد به پرداخت حقوق‌های نجومی به مدیران دولتی، اعلام کرد: چطور مدیرانی که خود مسئول رفاه کارگرانند، فیش‌های حقوقی شان مایه حیرت همگان می‌شود؟
به گزارش « نسیم آنلاین »، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر با صدور نامه‌ای خطاب به علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ضمن انتقاد از پرداخت حقوق‌های نجومی به مدیران دولتی و برخورد نامناسب با قشر کارگر جامعه، اعلام کرد: چطور مدیرانی که خود مسئول رفاه کارگرانند، فیش‌های حقوقی‌شان مایه حیرت همگان می‌شود؟
در ابتدای این نامه آمده است: سه سال پیش در چنین ایامی شعارهای امیدبخش آقای روحانی مردم را ترغیب کرد با انتخاب وی، هم قفل زنگار گرفته اقتصاد و معیشت را به کلید تدبیرش گشوده شود و هم چرخ کارخانه و سانتریفیوژ توام بچرخد، هم تعاملی سازنده با دنیا برقرار شود و هم به حقوق شهروندی عنایت شود. به پشتوانه این اعتماد ملی، دولت یازدهم با شعار اعتدال آغاز شد و با معرفی کابینه معتدل به مجلس و استقرار بی‌اشکال و شائبه برادر عباد در سکان رفاه و تعاون جامعه و سایر وزرا خدمت خود را آغاز کرد.
در ادامه این نامه تصریح شده است: چشم‌انداز وزیر جدید کار، نوید دوران رفاه و خوشی اقشار مختلف مردم را می‌داد و بحق در قسمت هایی، حاصل تلاش ها و زحمات مجموعه وزارت، خدمات مثمر ثمر بود. اما افسوس که در این سه سال، کفه نارضایتی ها، شاخص قضاوت را به طرف دیگر کشاند. بی‌گمان اعتلای رفاه و معیشت، حاصل تدبیر حلقه صنعت و کار و اقتصاد است و صعود و سقوط هر یک؛ دیگری را متوجه خود می سازد اما در این حلقه هر جزء به بضاعت خود وظایفش را به احسن وجه به انجام رسانده حال آنکه این شرایط بحرانی کشور، این تکلیف را موکد کرده است.
این تشکل دانشجویی با بیان اینکه همان میزان که گشایش یک واحد صنعتی نوید بخش توسعه اقتصادی و اشتغال و در تبع آن توسعه فرهنگی و اجتماعی است، رکود و تعطیلی آن واحد به مراتب رنج آور و دردناک تر است، اعلام کرد: کارخانه هایی نظیر قند کردستان، فولاد لرستان، قطعه سازی ایلام، آجر سازی کارون، دیزل تبریز، چرم مغان، گراندول تاکستان، پتروشیمی اصفهان، قند ورامین، کاشی قوچان و ده ها مجموعه دیگر که روزگاری امیدبخش و درآمد هزاران خانواده بود، حال به علت رکود اقتصادی مبدل به آیینه دق همان خانواده ها شدند و مایه عرق شرم پدران در مقابل فرزندان و همسران.
«تاسف بار تر آنجاست که این کارگران زحمتکش که سال‌های متمادی آبروبخش صنعت این کشور بودند حق هیچ گله و شکایت ندارند. شاید مسئولین فرنگ رفته و دلباخته غرب، گمان برده‌اند که این کارگران خدوم به سان آن ماشین‌ها و ربات هایی هستند که درک و احساس فهم ندارند و فشار زندگی و خجالت از خانواده را نمی فهمند».
انجمن اسلامی امیرکبیر با بیان اینکه چطور مسئولانی که خود مسئول رفاه کارگران هستند فیش های حقوقی شان مایه حیرت همگان می شود؟، اظهار داشت: آیا اسلامی شدن یک نظام به صرف لوگوی الله بر پرچم و سردر وزارتخانه اش محقق می‌شود؟ اینچنین رعایت حقوق کارگر از رسالت نبوی و کلام علوی و سیره معصومین برداشت شده است که تسبیح به دست و خاتم به انگشت، گرده این قشر مستضعف جامعه با تازیانه بی مهری و بی توجهی سرخ می‌شود؟ مگر بیانات امام بزرگوار و رهبری معظم در تکریم کارگر و اقشار مستضعف، جهت بنر کردن و تبلیغات رسانه‌ای است یا باید سرمشق مدیران و کارفرمایان نظام اجتماعی کشور باشد؟
در ادامه نامه خطاب به ربیعی آمده است: مگر جنابعالی نگفتید که دولت تدبیر و امید منادی حقوق کارگران است؟ آیا اخراج افواج کارگران بنام تعدیل نیرو و بهانه‌های دیگر حفظ حقوق کارگر است؟ آیا سکوت بر قراردادهای کوتاه مدت، ندای حقوق کارگری است؟ آیا اهمال در اختصاص بیمه کارگری، الغای حق مسکن در حقوق کارگران، و محرومیت عمده آنان احقاق حق کارگر نظام اسلامی است؟ آیا حکم شلاق و حبس و جریمه پاسخ یک اعتراض مدنی و صنفی کارگری است؟ مگر خود شما نگران تعارض تفکیک محیط های کاری با حقوق بشر نبودید؟ آیا کارگر از بشر جدا است؟
«چرا از طرفی عرصه زندگانی کارگران را تنگ می‌کنید و از سوی دیگر به محض برخواستن غریو عدالتخواهی شان با جریمه و تازیانه خاموشش می‌کنید؟ فریاد یا للمسلمین کارگران را چه کسی لبیک می‌گوید؟ شلاق کارگران معدن آق دره، شلاق کارگران معدن بافق، نامه کارگران کمپرسور سازی تبریز به کمیته امداد، مشکلات صنفی رانندگان کامیون در بوشهر و موارد متعدد دیگر که در حال رخ دادن است و یا از جوانب دیگرش ترس از رسانه ای شدنش دارند».
در بخش دیگری از این نامه آمده است: مگر دغدغه کارگران نظام اسلامی صرفا معیشت خانواده خود است؟ مگر همین اقشار جامعه نبودند که بی‌هیچ چشم داشت و بر اساس باورهای قلبی خود از ابتدای انقلاب تاکنون به پای این علم ایستاده‌اند؟ روز قدس ها و 9دی ها و 22 بهمن ها جز به حماسه آفرینی این اقشار مستضعف بوده است؟ آیا مرفهین بی درد و تجمل گرایان فرومایه در این عرصه پا به میدان‌تر بوده‌اند یا این خدمتگزاران صادق و قانع نظام اسلامی؟ خدا می‌داند اگر به دولت انتقاد پذیر و اخلاق مدار یازدهم نقد و پرسش وارد می‌کردند چه جزایی در انتظارشان بود.
انجمن اسلامی امیرکبیر در نامه خود خطاب به ربیعی اضافه کرد: مسائل و مشکلاتی که در این مقال مطرح شد گوشه ای از معضلات گریبانگیر این کشور است که ضربه و ضرر نهایی آن متوجه حاکمیت این نظام و خدشه دار شدن اعتماد ملی است. قطعا رفع این مسائل بنابر فرمایش مقام معظم رهبری نیازمند یک تدبیر صحیح و همدلی صادقانه دولت و ملت است.
در پایان این نامه آمده است: هر ایرانی بر خود وظیفه می‌داند بقدر بضاعت خود در مسیر رفع این معضلات گام نهد. در این راستا و بمنظور تنویر افکار عمومی خصوصا جامعه دانشگاهی و دانشجویان بعنوان قشر جریان‌ساز این کشور، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر از جنابعالی و مسئولین ذی‌ربط دعوت می‌کند در نشستی دوستانه و فارغ از تفهیم اتهام و یافتن مقصر، به دنبال مسیری صحیح برای برون رفت از بحران اجتماعی باشیم. پیشاپیش حضور وزیر محترم کار را به این نشست خوش آمد می‌گوییم.
