نگاه «نسیم آنلاین» به چینش جدید شورای صدور پروانه نمایش سینمایی؛

تقلای مسئولین غیرسینماییِ سینما برای بقا در آخرین ماه‌ها

کدخبر: 2046860

ای کاش از همان ابتدا یک چهره مجرب سینمایی کرسی ریاست سازمان سینمایی را به خود اختصاص می داد تا به جای این همه انفعال، قدری ثبات قدم در تصمیم گیری ها و پرهیز از قربانی کردن زیردستان برای امتداد حضور را شاهد بودیم.

گروه فرهنگی « نسیم آنلاین »- بالاخره و بعد از مدتی شایعه پراکنی درباره تغییر و تحول در شورای صدور پروانه نمایش، اعضای جدید این شورا معرفی شدند. اعضایی که به جز دو نفر از آنها که عبارتند از فرشته طائرپور و رسول صدرعاملی بقیه بیشتر از آن که تجربه حرفه ای کار در سینما را داشته باشند یا سابقه مدیریت فرهنگی داشته اند یا از آنها با عنوان کارشناس فرهنگی یاد شده است.

محمدرضا جعفری جلوه، عماد افروغ، شهاب اسفندیاری، حسین کرمی، مجید رضابالا و حجج اسلام طه مرقاتی و مهدی خاموشی مدیران و کارشناسان فرهنگی هستند که نامشان در فهرست اعضای شورای پروانه نمایش به چشم می خورد.

حضور چهره هایی مانند جعفری جلوه و شهاب اسفندیاری در این فهرست که در ماههای آغازین حضور ایوبی در سازمان سینمایی سابقه همکاری با سازمان تحت امر وی را داشته اند و البته زودتر از حد تصور نیز هر دو نفر دچار تعارضات جدی با سازمان سینمایی شده اند، بیش از هر چیز دیگر این ظن را به ذهن می رساند که برخلاف ترکیب قبلی شورای پروانه نمایش که با نظر مستقیم حجت ا.. ایوبی انجام شده بود چینش نفر در شورای جدید کاملا منطبق با نظرات علی جنتی وزیر ارشاد بوده است.

اگر ایوبی از این بگوید که چنین نیست احتمالا باید به این پرسش هم پاسخ دهد که چطور می شود جعفری جلوه که به هنگام حضور در فارابی به شدت به دنبال احیای این نهاد به عنوان مولد سینمای ملی بود وقتی دید ایوبی بیشتر به دنبال کاهش مسئولیتهای فارابی و به جایش راه اندازی جشنواره های تازه تر و نهادهایی تازه تر مانند مدرسه ملی سینماست قید فارابی را زد و به صداوسیمایی رفت که غرق در مشکلات مالی است؟

ایوبی این را هم باید بگوید که چطور می شود شهاب اسفندیاری به عنوان مدیری میانی در سازمانی مانند فارابی نتواند فعالیت کند و حالا در فاصله کمتر از یک سال مانده تا انتخابات ریاست جمهوری سر از شورای پروانه نمایش درآورد؟

*ترکیبی که از آنِ جنتی است اما ایوبی از آن راضی است

این ترکیب، ترکیبی نیست که بتوان آن را منتسب به ایوبی کرد اما آیا ایوبی از چنین چینشی راضی است؟ مطمئنا بله. ایوبی حین تمام مدت حضورش در سازمان سینمایی نشان داده که در چینش مدیران و حتی کارمندان زیردستش علاقه زیادی دارد به استفاده از چهره هایی که تا می توانند کمتر حرف بزنند و کمتر به موضع گیری نقادانه درباره تصمیمات سازمان سینمایی بپردازند.

طبیعی است که در این سازوکار وقتی کارگردانی صریح اللهجه مانند سیدضیاءالدین دری وارد شورای پروانه نمایش می شود و سعی می کند به گونه ای بی طرفانه حتی کارگردانی مانند فرهادی و «فروشنده» را بنوازد و به گلایه از سوءاستفاده های کارگردانی مانند عبدالرضا کاهانی و «ارادتمند...»ش بپردازد رفتارش چندان خوشایند ایوبی نباشد.

این می شود که در کارزار درگیری لفظی که میان سازمان سینمایی و وزیر ارشاد بر سر فیلمی مبتذل مانند «50 کیلو آلبالو» رخ می دهد، این سیدضیاءالدین دری باشد که زودتر از تمامی اعضای دیگر و به گونه ای کاملا نامحترمانه عذرش از شورا خواسته شود.

*مشکلات مدیری که سینما را نمی شناسد

مدیر ثابت‌قدم سینمایی نمی تواند امروز نیرویی را بی کارکرد نشان دهد و فردا همان نیرو را مفید جلوه دهد. نفرات شورای پروانه نمایش فعلی ایده آل یک مدیر سینمایی که می خواهد خود را در پیشبرد ایده هایش ثابت قدم نشان دهد به شمار نمی رود. روشی که در چینش شورای نمایش درنظر گرفته شده هم نه برآیندی از تصمیم سازی یک مدیر سینمایی ثابت‌قدم بلکه نتیجه تصمیم سازی مدیری است که ماندن در کرسی اش بیشتر از ایستادگی بر اصول اهمیت دارد.

فارغ التحصیل سیاستی که رییس سازمان سینمایی می شود ماندن به هر قیمتی برایش مهمتر از ثبات قدم بر اصول است. این چنین مدیری است که امروز از اهمیت منزلت اجتماعی سینماگران می گوید و فردا شورای ارتقای منزلت را بی اثر می داند. این چنین مدیری است که توزیع اقلام رفاهی میان سینماگران را توهین می داند ولی بسته های حمایتی ویژه ای را در قالب عیدی نوروز به در خانه مرفهین سینما می‌فرستد.

این مدیر البته جرأت ندارد بگوید چطور حمایت ویژه سازمان خود را صرف فیلمسازی کرده است که نقد محصول ولنگارانه آن توسط یک عضو شورای پروانه نمایش به استحاله شورا منجر می شود؟

مشکل سازمان سینمایی دولت اعتدال و تدبیر همان نداشتن تجربه مدیریت یا فعالیت در سینما بوده. ای کاش از همان ابتدا یک چهره مجرب سینمایی کرسی ریاست سازمان سینمایی را به خود اختصاص می داد تا به جای این همه انفعال، قدری ثبات قدم در تصمیم گیری ها و پرهیز از قربانی کردن زیردستان برای امتداد حضور را شاهد بودیم.

ارسال نظر: