نام روحانی در میان ۳۰ چهره احتمالی نامزد انتخاباتی اصولگرایان

گروه سیاسی « نسیم آنلاین »؛ مرتضی سرایی در روزنامه آرمان علت قرار گرفتن نام روحانی در میان 30 چهره کاندیداتوری اصولگرایان را مورد بررسی قرار داده و نوشته است:« آنچه در اظهارنظرهای غالب اصولگرایان، به طور برجسته خودنمایی می‌کند تاکید بر رسیدن به ائتلاف و اجماع نظر بر یک فرد در این دوره است و این نشان می دهد که آنها هنوز هراس این را دارند که تجربه تلخ دوره گذشته بر ایشان تکرار شود. دغدغه ای که احتمال ضعیفی برای رفع آن, در مدت باقی مانده وجود دارد.»

نویسنده آرمان در ادامه نوشت:« ادعای اینکه روحانی در لیست سی نفره اصولگرایان قرار دارد و گذاشتن این شرط که اگر دولت وضع و شرایط را بهتر کند احتمال دارد که کاندیدای اصولگرایان باشد، بیشتر از اینکه واقعی باشد به یک ترفند سیاسی نزدیک است؛ زیرا در شرایط واقعی، ائتلاف اعتدال و اصلاح طلبی در دوره گذشته، پیروزی دکتر روحانی را رقم زده است و یک چرخش کامل و برعکس در صحنه سیاسی و آن هم در حد رقابت‌های ریاست جمهوری در دو دوره متناوب، بسیار دور از ذهن است.»

متن کامل این یادداشت بدین شرح است:

آهنگ رقابت بین جناح ها برای انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم کمی زودهنگام زده شده است.آنچه بررسی احوال کنونی نشان می دهد ساز رقیب اصولگرا همچنان مانند دوره یازدهم ناکوک است گرچه همیشه سعی شده است شرایط به گونه ای باشد که فرش قرمز سوار شدن بر مرکب موفقیت قدرت اجرایی جلوی پای جناح اصولگرا هموار باشد لیکن در انتخاب راکب همیشه بر سر چهارراهی اختلافات مانده اند.

در این دوره، سردرگمی جناح اصولگرا، تشدید مضاعف شده است. برخی دراین جناح، بر حمایت از دکتر روحانی اشاره دارند؛ این در حالی است که از گوشه‌ای دیگر، اقدامات برای تضعیف قدرت رقابتی دولت کنونی، با زیر سوال بردن شرایط اقتصادی و تاکید بر رکود، مطالبات زود هنگام پسابرجامی، القای اختلاف بین اعتدال و ااصلاح‌طلبی و موارد دیگر کلید زده شده است. آنچه در اظهارنظرهای غالب اصولگرایان، به طور برجسته خودنمایی می‌کند تاکید بر رسیدن به ائتلاف و اجماع نظر بر یک فرد در این دوره است و این نشان می دهد که آنها هنوز هراس این را دارند که تجربه تلخ دوره گذشته بر ایشان تکرار شود. دغدغه ای که احتمال ضعیفی برای رفع آن, در مدت باقی مانده وجود دارد. گستردگی نظرات اصولگرایی, باعث شده است که در یک سر, بحث قرار داشتن حسن روحانی در لیست آنها مطرح شود و بخواهند با این ترفند, از گذر انتخابات این دوره, بدون احساس شکست مشهود در نزد افکار عمومی عبور کنند, گروهی دیگر شاید با اعتقاد به اینکه شرایط برای آنها به صورت ایجادی یا ایجابی بهتر خواهد شد, مصر به رقابت با دولت کنونی و رویارویی با ائتلاف اعتدال و اصلاح طلبان هستند. البته در این مسیر چند مساله برای آنها دست و پاگیر است. اول اینکه کاندیداهای مطرح آنها, کسانی هستند که در گذشته, اقبال چندانی از سوی جامعه به آنها نشده است. چنانکه برخی, به مناسب گذشته خود باز گشته اند و تعدادی طعم این عدم تمایل جامعه را به تازه گی در انتخابات مجلس دهم چشیده اند و قدرت رقابتی آنها ضعیف خواهد بود .

دوم اینکه یافتن کاندیدای جدید که اجماع تمام طیف های اصولگرایی, بر روی آن قرار گیرد به این آسانی میسر نیست؛ زیرا اختلاف سلیقه بالایی بین طیف ها, در ماندن بر ترکیب نیروهای انتخاباتی گذشته این جناح یا حرکت به سمت و سوی تحول در آن, وجود دارد. از سویی دیگر, از تکرار تجربه دیگری مانند دوران احمدی نژاد به شدت پرهیز دارند. سوم، برخی نیروهای کارکشته این جناح مانند محمدرضا باهنر، که احتمال توفیق آنها نسبت بالاتری دارد ترجیح می‌دهند به عنوان نیروهای پشتیبان قوی باقی بمانند و خود را درگیر شرایط کنونی اصولگرایی و رقابت‌های درون جناحی موجود نکنند؛ زیرا به نظر آنها در صورتی که رقابت را واگذار کنند، اعتبار نسبی آنها در صحنه سیاست مانند گذشته نخواهد بود. نبود اجماع روی کاندیدای واحد، نداشتن کاندیدای سرشناس با قدرت رقابت ضامن پیروزی، عدم رغبت برخی اصولگرایان سرشناس برای ورود به گود رقابت، اختلافات درون جناحی، چالش‌هایی است که فشار آن بر روی اصولگرایان وقتی بیشتر می‌شود که در پشت ظاهر رقابت با دولت کنونی آنها با رقیب سرسخت سیاسی خود، جناح اصلاح طلب دست و پنجه نرم می‌کنند؛ برای همین است که آنها تکاپوی آشکار و نهان زیادی دارند که به هر نحو، رقابت از این شکل و شمایل خارج شود. برای تحقق این امر، برخی از آنها سعی می‌کنند رقابت را به سمتی هدایت کنند که بین اصلاح طلبی با روحانی و اصولگرایان باشد که وقوع آن دور از ذهن است یا اینکه تلاش دارند شرایطی پیش آید که اصولگرایی بتواند با یک ائتلاف ضعیف شده اعتدال و اصلاح طلبی رقابت کند. بررسی اظهار نظرهای وابستگان این جناح نشان می‌دهد که غالب آنها پیگیر چنین اهدافی هستند. برای رقابت سال آینده، ادعای اینکه روحانی در لیست سی نفره اصولگرایان قرار دارد و گذاشتن این شرط که اگر دولت وضع و شرایط را بهتر کند احتمال دارد که کاندیدای اصولگرایان باشد، بیشتر از اینکه واقعی باشد به یک ترفند سیاسی نزدیک است؛ زیرا در شرایط واقعی، ائتلاف اعتدال و اصلاح طلبی در دوره گذشته، پیروزی دکتر روحانی را رقم زده است و یک چرخش کامل و برعکس در صحنه سیاسی و آن هم در حد رقابت‌های ریاست جمهوری در دو دوره متناوب، بسیار دور از ذهن است. پس اصولگرایان با بیان این دست اظهارات، دنبال هدایت افکار عامه به این سمت هستند که دولت در وضعیت مناسبی که مقبول باشد، نیست و این زمینه چینی با مکمل شرایطی نا موفق دولت که از قبل وجود دارد یا در بعد اتفاق می‌افتد، شاید بتواند افکار را به این سمت ترغیب کند که زمان روی آوردن به جناح اصولگرایی فرا رسیده است. در هر صورت رقابت سال آینده اتفاق خواهد افتاد .

جناح اصولگرا شرایط رقابتی ضعیفی دارد که او را به تلاش مضاعف وا داشته است که در پس یک هیاهوی تبلیغاتی و اقدامات مکمل آن، شاید بتواند پلی به سمت پیروزی احتمالی خود و رویای تک دوره‌ای شدن ریاست جمهوری یازدهم باز کند و در صورت محقق نشدن آن و پیروزی رقیب، حداقل بتواند تبعات شکست خود را تا حد بالایی کاهش دهد. چالش بزرگ اصولگرایان این است که پیروزی دوباره روحانی در انتخابات، گام بزرگ دیگری در صحنه سیاست برای ائتلاف اعتدال و اصلاح طلبی خواهد بود .

پیشروی اصلاح طلبان به این ترتیب ، تیشه بر ریشه تلاش‌های گذشته، برای خارج نگه‌داشتن این جناح از گود رقابت‌ها و کاهش تاثیر حضور آن است. پس در جناح رقیب، برخی به این فکر افتاده‌اند که بین اصلاح طلبی و اعتدال باید فاصله بیفتد. برای همین است که عنوان رسانه‌های خود را به «اصلاح طلبان از روحانی عبور می‌کنند» اختصاص می‌دهند. تا شاید این شائبه‌ها جواب بدهد و بتوانند از این راه بر رقیب خود فائق بیایند. آنها در اظهار نظرهای خویش، دنبال راه‌های میانبر برای خود، در رقابت انتخابات سال 96، به نام آنها تمام شود. حال این راه میانبر می‌تواند گره زدن ریسمان خود، به طناب رئیس جمهور چهار سال گذشته باشد یا اینکه اگر شرایط اقتضا کرد و به عنوان مثال نتایج پسابرجام با وعده‌های دولت هماهنگ عمل نکرد، می‌توان بر گزینه‌های مخالف دولت در این زمینه، به ناچار بر سر افرادی مانند سعید جلیلی در بین اصولگرایان به اجماع رسید .

البته شیخ جعفر شجونی نظرش نیفتادن در دامن رقیب است و مصمم است که رقابت را با اتکای بر نیروهای جناح اصولگرا می‌برند و امید دارند با وحدتی که در بین خود، در انتظار تحقق آن هستند، نتیجه انتخابات را به نفع اصولگرایان رقم بزنند .

آنچه واقعیات سیاسی جامعه نشان می‌دهد در پرده آخر این رقابت پیروزی نصیب روحانی و تداوم ریاست جمهوری وی خواهد بود و تکرار ائتلاف 92 و گسترش عقبه اجتماعی در چهار سال گذشته، این پیروزی را تضمین خواهد کرد .