تجلیل از کیارستمی در مالزی؛ فیلم "۱۰" نمایش داده شد

به گزارش «نسیم آنلاین»، 'ونگ چیونگ' از برگزار کنندگان این برنامه و عضو باشگاه سِنی فیلم مالزی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با بیان برخی از ویژگی ها شناخته شده آثار مرحوم عباس کیارستمی از قبیل سبک مستندگونه و مکالمه شخصیت ها در خودرو در این فیلم، گفت در یکی دو ماه آینده قصد داریم آثار بیشتری از این کارگردان مشهور ایرانی را در مالزی به نمایش بگذاریم.

وی تصریح کرد، کیارستمی از جمله چهره های شناخته شده بین المللی در عرصه سینما است و با نمایش آثار وی می توان به نقاط قوتی که وی را در سطح جهانی مطرح کرده، دست یافت.

وی با ابراز تاسف از درگذشت عباس کیارستمی ، اظهار امیدواری کرد با حمایت نهادهای ایرانی در مالزی بتوان زمینه آشنایی بیشتر جامعه مالزی را با آثار این کارگردان ایرانی فراهم کرد.

فیلم '10' ساخته عباس کیارستمی جمعه شب توسط این باشگاه فیلم مالی در سالن 'سی.ام.پی.سی' شهر کوالالامپور به نمایش در آمد.

در نمایش این فیلم که از ساعت 20 به وقت محلی آغاز شد، علاوه بر تعداد از ایرانیان مقیم مالزی، صدها مالزیایی علاقمند به آثار این کارگردان ایرانی به تماشای این فیلم نشستند.

فروش ویدیویی این فیلم در آمریکا بیش از 100 هزار دلار گزارش شده است و طی یک نظرخواهی که توسط فهرست مجله 'امپایر' در سال 2008 از میان 10 هزار سینمارو صورت گرفت، فیلم 10 در فهرست 500 فیلم برتر تاریخ سینما و در رده 447 قرار گرفت.

عباس کیارستمی هنرمند و کارگردان ایرانی که از وی به عنوان چهره ای تاثیرگذار در سینمای جهان یاد می شود، 14 تیرماه سال جاری در سن 76 سالگی در پاریس درگذشت.

سایت اطلاع رسانی 'وکس' آمریکا پس از مرگ وی، خانه دوست کجاست، کلوز آپ، طعم گیلاس، 10، باد ما را با خود خواهد برد و کپی برابر اصل را 6 فیلم برتر کیارستمی معرفی کرد.

فیلم سینمایی '10' که سال 1380 ساخته شد در مورد زنی است که در خودروی خود، گفت وگوهایی با افراد مختلف دارد.

'مانیا اکبری' نقش اول این فیلم که در نقش خود همراه با پسرش امین ظاهر شده است؛ هم پوشانی پیچیده بین زندگی اجتماعی و فردی خود را مقابل دوربین نشان می دهد و کیارستمی به شکلی استعاره گونه ای بین زندگی واقعی و داستان پل می سازد.

عنوان '10' هم به سن پسر اکبری اشاره دارد و هم 10 گفت وگوی او با افراد مختلف در روند فیلم است.

کیارستمی از طریق دوربینی که روی داشبورد خودروی اکبری سوار شده، دامنه تصویری از تهران آن روزها به دست می دهد. این فیلم مانند تصاویری از یک دوربین خانگی است و تنها صمیمیت و روند روایی به آن اضافه شده است.