نعمتی: به عشق زهراهای جهان و مردم کشورم تیر زدم/ شرایط برابری در المپیک نداشتم

گروه ورزشی « نسیم آنلاین »، کسب دو مدال بازی‌های پارالمپیک در شرایطی که از میدان سخت المپیک بازگشته شاید کمی دشوار به نظر آید، اما پرچمدار کاروان المپیک ایران به این موفقیت بزرگ دست یافت و با تکرار طلای دوره قبل بازی‌های پارالمپیک التیامی بر زخم ناسورش گذاشت. زهرا نعمتی در ریو به عشق مردم ایران و زهرایی که در برزیل پای در آوردگاه بزرگ پارالمپیک گذاشته بود، طلایی شد. حال از این ماجرا حدود یک ماه می‌گذرد و زهرا نعمتی با کوله باری از تجربه مسابقات المپیک و پارالمپیک باید آسیب دیدگی‌هایش را مداوا کند و آماده حضور در المپیک‌های بعد شود. کماندار پرآوازه ایرانی درباره تجربه حضورش در المپیک و خاطرات پارالمپیک با « نسیم آنلاین » گفتگو کرد که در پی می آید:

*خستگی بازی‌های المپیک و پارالمپیک را از تن بیرون کردی؟

بله، خستگی این مسابقات را از تن بیرون کردم، اما آسیب دیدگی‌هایی در ناحیه دست و آرنجم دارم که باید مداوا کنم.

*پس یعنی اردوهایت را آغاز نکرده ای؟

فعلا آسیب‌های ناحیه دست و زانویم را مداوا می‌کنم و بعد از آن دوباره تمریناتم را آغاز می‌کنم. من به عنوان تنها پارالمپیکی در بازی‌های المپیک شرکت کردم و رنکینگ بهتری نسبت به کمانداران دیگر ایران در دوره‌های قبل المپیک به دست آوردم.

*تجربیات زیادی را در المپیک کسب کردی، اما تا آغاز مسابقات پارالمپیک چه دورانی را سپری کردی؟

در فاصله یک ماه بعد از المپیک تا شروع بازی‌های پارالمپیک زمان خیلی سختی را پشت سرگذاشتم و سعی می کردم به سختی‌های المپیک فکر نکنم، چراکه المپیک علیرغم سختی‌های زیادش خاطرات قشنگی برای من داشت. خوشحالم که به عنوان تنها پارالمپیکی حاضر در مسابقات المپیک تجربیات ارزشمندی را به دست آوردم که شاید آرزوی هر ورزشکاری باشد تا میدان بزرگ المپیک را تجربه کند، اما من با وجود شرایط نابرابر در این مسابقات شرکت کردم و توانستم رنکینگ جهانی‌ام را افزایش دهم. من در مقایسه با بانوان ایرانی حاضر در دو دوره المپیک قبل رنکینگ بهتری را کسب کردم.

*مربی‌ات در موفقیت شما چقدر نقش داشت؟

نقش بسیار زیادی در موفقیت من بویژه در پارالمپیک داشت. شاید اگر هر کس دیگری غیر از ایشان مربی من بود، نمی‌توانست مرا به چنین جایگاهی برساند. بنابراین نباید این مساله را نادیده گرفت.

*از دوران سختی که در المپیک داشتی، بگو، چه حسی داشتی و فکر می‌کردی بتوانی مشکلات را پشت سربگذاری؟

من در المپیک توقع کسب مدال نداشتم، اما اگر شرایط من با سایر افرادی که مسابقه دادند برابر بود می‌توانستم رنکینگ بهتری را به دست آورم.

*چطور؟

در مسابقه مقدماتی زمین تکان می‌خورد و نمی‌توانستم تمرکز کنم. بنابراین در رکوردگیری مرحله مقدماتی نتوانستم به رکورد همیشگی‌ام دست یابم و همین امر کارم را مرحله حذفی سخت کرد تا با حریفی که باید در مراحل آخر مسابقه دهم، در مرحله اول رقابت کنم. کار سخت و سنگینی را پشت سرگذاشتم. از لحاظ روحی خیلی به هم ریخته بودم و علیرغم هیجانی که داشتم رقابت خیلی خوبی را انجام دادم. حریف من قدرتمند بود و اختلاف امتیازمان خیلی کم بود، اما علیرغم برخی گزارش‌های اشتباه ارسال شده رقابت ما خیلی نزدیک بود. حمایت‌های مردم نیز به من کمک زیادی کرد. من از آنها انگیزه می‌گرفتم تا بتوانم آنها را خوشحال کنم. دوست داشتم اگر با گریه‌های من در المپیک گریستند با مدال گرفتنم در پارالمپیک خوشحال شوند.

*از سختی‌های المپیک بگو.

شرایط دهکده و اتاق و رفت و آمدم سخت بود. هر روز 45 دقیقه تا یک ساعت دیر به زمین مسابقه می‌رسیدم و همین اتفاق روز مسابقه ام افتاد من 45 دقیقه دیر به زمین مسابقه رسیدم. شاید از نظر بقیه این عوامل و اتفاقات بهانه باشد، اما واقعیتی بود که روی داد. زمین مسابقه برای من سخت بود با حرکت هر کسی تکان می‌خوردم و اجازه نمی‌داد تمرکز کنم و بارها تیرم به خطا رفت. از طرفی هجوم خبرنگاران و عکاسان در کنار من کارم را سخت می‌کرد و به همین جهت نمی‌توانم بگویم شرایطم با بقیه ورزشکاران برابر بود، نه اصلا برابر نبود.

*چرا؟

چون تنها پارالمپیکی حاضر در المپیک من بودم و طبیعتا باید شرایط حضورم فراهم می‌شد یعنی باید از قبل پیش بینی تمام موارد و اتفاقات را می‌کردیم. هجوم خبرنگاران، عکاسان و فیلمبرداران خیلی زیاد بود و نمی‌توانستم شرایط را کنترل کنم. همه اینها باعث شد که نتوانم تمرکز کرده و کار خودم را انجام دهم.

شرایط در بازی‌های پارالمپیک چگونه بود؟

بعد از این ماجرا و در شرایطی باید به پارالمپیک می رفتم که خستگی‌های جسمی و روحی زیادی داشتم. این عوامل آرامش مرا به هم زده بود، اما کمیته پارالمپیک برای آرامش من تلاش کرد و مرا با مهربانی در آغوش گرفت. مسئولان فدراسیون، خانم مشرف جوادی، نایب رئیس بانوان فدراسیون و سایر دوستان و هم تیمی‌هایم نیز با مهربانی مرا پذیرفتند و به من کمک کردند.

شاید تنها ورزشکاری بودی که با مربی اختصاصی‌ات در پارالمپیک به میدان رفتی؟

بودن آقای پارک، مربی‌ام در کنار من خیلی کمک کرد و به من اعتماد به نفس داد. حضور ایشان در بازی‌های پارالمپیک همکاری از طرف فدراسیون تیراندازی باکمان با کمیته ملی پارالمپیک بود. فدراسیون تیراندازی باکمان از دو سال گذشته برای من سرمایه گذاری کرد و حتی مذاکراتی انجام داد تا با مربی اختصاصی به پارالمپیک بروم. آنها به من اعتماد کردند تا سهمیه بازی‌های المپیک را کسب کنم. من از زحمات آقای شجاعی و سایر مسئولان فدراسیون تیراندازی باکمان و کمیته ملی المپیک تشکر می‌کنم که سهم بسزایی در موفقیت‌های من داشتند.

*زهرای برزیلی در موفقیت شما چقدر نقش داشت؟

وجود زهرای برزیلی نعمت خداوند بود که من روزی را به یاد آورم که زهراهای زیادی در دنیا هستند که عاشق موفقیت و دیدن موفقیت من هستند و این امر واقعا لطف خدا بود. زهرا فرشته‌ای بود که برای من فرستاده شده بود تا همه این موارد را به یاد آورم و لحظه لحظه به این زهراها فکر کنم تا یک روز خیلی خوب را پشت سرگذاشته و خاطره خوبی را در ذهن همه زهراهای دنیا ایجاد کنم. حالا دختری آمده و آرزویش این بود که مرا از نزدیک ببیند و با من عکس بگیرد که برای من افتخار خیلی بزرگی بود، چون دختری در کشوری که اصلا مسلمان نیستند، اسمش را زهرا گذاشته اند و دوست دارد زهرا نعمتی را ببیند و اصلا برای تشویق زهرا نعمتی به محل برگزاری مسابقات آمده بود. این امر باعث شد من فقط به کسانی که عاشق زهرا نعمتی هستند فکر کنم و به عشق آنها جلو بروم.

*هفته پارالمپیک را پشت سرگذاشتیم، چه پیغامی برای معلولینی که فعالیتی نمی‌کنند و خود را محصور کرده‌اند، داری؟

همه معلولین دنیا را تشویق می کنم که کارشان را با ورزش شروع کنند. ورزش یکی از بهترین راه‌های شکست معلولیت است و بار دیگر جمله همیشگی ام را تکرار می کنم که هرگز تسلیم معلولیت نشوید و با ورزش شروع دیگری داشته باشید. از طرفی روزهای خیلی قشنگ و خاطره انگیزی ممکن است در انتظار کسانی باشد که فکر می‌کنند معلولیت پایان راه است.

*و حرف پایانی.

از کسانی که مرا در مسابقات المپیک و پارالمپیک حمایت کردند تشکر می‌کنم. از خانواده‌ام، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک و حامیان مالی که اگر کمک آنها نبود کار من سخت و دشوار می‌شد.