چرا اتوبان دمشق - بیروت؟

گروه سیاسی «نسیم آنلاین»:: همزمان با عملیات جبهه مقاومت در حلب، « نسیم آنلاین» گزارش داد که در صورت آزادی این شهر و توافق برای تبادل تروریست‌های تحت محاصره در حلب با شیعیان محاصره شده در دوشهرک فوعه و کفریا، استعداد 20 هزار نفری نیروی رزمی به جبهه‌های مقاومت اضافه خواهد شد و در واقع با این اتفاق سازمان رزم مقاومت در حلب و ظرفیت رزمندگان فوعه و کفریا بعد از رهایی این دو منطقه از تهدید تروریست‌های تکفیری، آزاد و طبیعتا با توجه به ساز و کارهای موجود و قواعد نظامی حاکم بر جبهه‌‌های سوریه به دیگر محورهای نبرد در این کشور تزریق می‌شوند.

همه اینها در حالی است که آزادسازی حلب و دو منطقه فوعه و کفریا علاوه بر رهایی قوای مقاومت در ظرفیتی که به آن اشاره شد دستاورد مهم دیگری نیز برای مقابله با تروریست‌ها و گسترش عملیات‌‌های آزادسازی در سوریه داشته است.

یکی از مهمترین دلایل توقف پاکسازی مناطق مختلف سوریه که در اشغال تروریست‌ها قرار دارد بهره‌برداری تکفیری‌ها از اهرم فشار مناطق فوعه و کفریا بوده است؛ اتاق عملیات تروریست های تکفیری در سوریه در برابر هرگونه اقدامی که از سوی ارتش سوریه و نیروهای مقاومت برای آزادسازی مناطق مختلف انجام می‌شد موشک باران، قتل عام و اعمال فشار بر ساکنان فوعه و کفریا را در دستور کار گروه‌های هم‌پیمان خود قرار داده و همزمان با آغاز هرگونه عملیات از سوی جبهه مقاومت این مناطق و ساکنان آن را مورد تهاجم قرار می‌دادند.

دلیل اصلی انتخاب اتوبان دمشق- بیروت به عنوان عملیاتی آتی جبهه مقاومت ریشه در همین مسئله استفاده ابزاری تروریست‌ها از فوعه و کفریا به عنوان اهرم فشار دارد. ارتش سوریه و مقاومت برای ایجاد توازن در میدان نبرد و همچنین کاهش فشار بر مناطق اشغالی محصور با استفاده از همان ترفند تکفیری‌ها که بهره‌برداری از مناطق محصور را به عنوان اهرم فشار در دستور کار خود قرار داده بودند، با انتخاب مناطق "مضایا" و "زبدانی" در ریف دمشق تلاش می‌کرد در جبهه خودی فرصتی معادل فوعه و کفریا ایجاد کند.

ارتش و نیروهای مقاومت بر اساس همین استراتژی جنگی با انتخاب مناطق مضایا و زبدانی اقدام به اجرای عملیات معکوس کرده و این دو منطقه را در برابر فوعه و کفریا قرار دادند که همین امر موجب شده تاکنون بتوانند آتش‌بس‌‌های مکرری را به تکفیری‌ها تحمیل کنند. استراتژی که در نهایت و در سایه پیروزی ارتش سوریه و نیروهای مقاومت در حلب موفق شد تبادل تعداد قابل توجهی از ساکنان فوعه و کفریا را عملیاتی کند.

حالا که خیال مقاومت از حلب و تا حدودی از فوعه و کفریا راحت شده، زمان آن فرا رسیده که شر تروریست‌های تکفیری از حومه پایتخت برای همیشه کم شود و شهرک‌های مضایا و زبدانی برای همیشه به دمشق و خاک سوریه باز گردند.

اتوبان دمشق - بیروت اصلی‌ترین مسیر امداد رسانی به تروریست‌های ساکن مضایاست و آزادسازی کامل این اتوبان به معنای آغاز عملیات آزادسازی مضایا و زبدانی و همزمان با آن بالا بردن افزایش ضریب امنیتی پایتخت سوریه است که به کاهش قدرت تروریست‌ها در تهدید مناطق استراتژیک سوریه و همینطور مناطق جنوبی این کشور منجر می‌شود.

سوالی که در اینجا در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد چگونگی امداد رسانی به مناطق محاصره شده مضایا و زبدانی است. در پاسخ به این سوال مقد که مگر امکان دسترسی عناصر مسلح خارج از مضایا و زبدانی به سازمان رزم مستقر در داخل این دو منطقه وجود دارد که آزادسازی اتوبان دمشق - بیروت بتواند در آزادسازی نهایی این منطقه موثر باشد باید به دو نکته اشاره داشت.

اول اینکه تکفیری‌ها با استفاده از این اتوبان توان انتقال لجستیک به مناطق ریف دمشق و جنوب سوریه مانند درعا را در اختیار داشته و می‌توانند با بهره‌برداری از این معبر مهم محورهای مختلف جنوب و ریف دمشق را تغذیه کنند که نتیجه آن بالا بردن ضریب ناامنی و توان عملیاتی تروریست‌ها در این منطقه است. در چنین حالتی ارتش و نیروهای مقاومت قبل از مضایا و زبدانی باید کمربند امنیتی پایتخت سوریه را تامین کنند تا در نتیجه آن توان عملیات در مضایا و زبدانی کاهش یابد.

نکته دوم موضوع چند وجهی بود پاکسازی این اتوبان است. اگر نگاهی گذرا به گروه‌های تروریستی مختلف در مناطق جنوبی سوریه داشته باشیم به وضوح تعدد گروه‌ها و تروریست‌ها در این مناطق به چشم می‌آید. اتوبان دمشق-بیروت به عنوان معبری برای چندین گروه تروریستی مورد استفاده است و آزادسازی آن عملا چند جبهه در نیمه جنوبی سوریه را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در نتیجه این عملیات همزمان می‌توان به چندین گروه مسلح فشار وارد کرد، فشاری که می‌تواند در نهایت منجر فعال شدن چند جبهه مختلف و آزادسازی مناطق گوناگونی در جنوب سوریه شود.