نماینده سابق مجلس در گفتگو با «نسیم آنلاین»:
نامزدها باید تعهد می‌دادند که در مقابل فساد بستگان و مدیرانشان هیچ خط قرمزی ندارند
قادری اظهار داشت: نامزدها اگر ریگی در کفش نداشتند باید لیست اموال و دارایی‌های خود را اعلام می‌کردند و تعهد می‌دادند که در مقابل فساد بستگان و مدیرانشان هیچ خط قرمزی ندارند.
گروه سیاسی «نسیم آنلاین»: در این زمان باقیمانده تا برگزاری دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری به بررسی پیشنهاد یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در خصوص اعلام لیست اموال کاندیداها و وابستگان آنها پرداخته‌ایم. در ادامه گفتگوی خبرنگار « نسیم آنلاین »، با جعفر قادری نماینده سابق مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی در خصوص اعلام لیست اموال کاندیداها و وابستگان آنها ارائه می‌شود. « نسیم آنلاین »: پیشنهاد انتشار لیست اموال و دارایی‌های نامزدهای ریاست جمهوری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
قادری: کاملا پیشنهاد به جا و منطقی بود، در شرایطی که در فضای مجازی اتهامات زیادی متوجه افراد است و گذشته کاندیداها هم مشخص است که همه آنها کارمند بودند، مردم باید بدانند اموال و دارایی‌هایشان چقدر است و این تبلیغاتی که صورت می گیرد راست یا دروغ است و اگر اموال و دارایی‌های آنها معقول نیست از چه طریقی به دست آورده‌اند.
وقتی می‌خواهیم برای 4 سال سرنوشت کشور را در اختیار فردی قرار دهیم، باید بدانیم تا به حال چه مقدار با مردم صادقانه برخورد کرده، چه اندازه در حفظ و حراست از اموال مردم صادق بوده و تا چه اندازه در بحث فساد مالی حساسیت دارد.
اگر فردی ریگی در کفش نداشته باشد به راحتی اموال و دارایی هایش را اعلام می کند و نشان می دهد که چنین فردی در برخورد با فساد بستگان و مدیرانش هم خط قرمزی ندارد.
این انتخابات فرصت بسیار خوبی بود تا کاندیداها هم اعلام کنند و تعهد دهند که در برخورد با فساد مدیران و بستگان شان خط قرمزی ندارند و به قوه قضائیه اجازه می‌دهند که اگر اتهامی متوجه آنها شد قوه قضائیه رسیدگی کند ولی برای اینکه در قوه قضائیه هم سوءاستفاده‌ای صورت نگیرد و برخورد سیاسی با دولت انجام نشود فکر می‌کنم قوه قضائیه هم باید جلسات بررسی به فسادها را به صورت علنی برگزار کند تا حقی از مسئولین و مدیران دولت تضییع نشود.
اگر همه در انتخابات ریاست جمهوری به این مساله متعهد شوند بسیاری از مسائل در کشور مشخص می‌شود و اینگونه نمی‌ماند که مسئولی برادر و یا بستگانش در معرض فسادها و اتهامات زیادی قرار بگیرند. به درست یا غلط بودن اتهامات کاری ندارم ولی پذیرفتنی نیست که نسبت به برخی از بستگان مسئولینی اتهاماتی مطرح باشد ولی برای مردم درست و یا غلط بودن این اتهامات روشن نشود، مسئولین باید یک جایی این مسئله را روشن کند و این حداقل انتظاری است که مردم از مسئولین دارند، این به اعتماد بین مردم و مسئولین کمک می‌کند؛ اگر افرادی اهل سوءاستفاده هستند که باید با آن برخورد شوند و اگر افرادی پاک هستند باید مبرا شوند و صادقانه بایستند و به کارشان ادامه دهند.
در کنار این بحث، یک مسئله دیگری هم وجود دارد، یکی از گلایه‌های جدی رسانه ملی این است که مدیران دولتی حاضر نمی‌شوند در مناظره‌ها شرکت کنند و اگر دعوت هم شوند می‌گویند که حتما باید خبرنگاران را خودمان انتخاب کنیم و سوالات را هم خودمان انتخاب کنیم، این دیگر مناظره یا حتی مصاحبه نیست. کاندیداهای ریاست جمهوری که امروز از شفافیت و پاسخگویی صحبت می‌کنند باید متعهد شدند که هر 2 یا 3 ماه خودشان و وزرایشان اجازه دهند مخالفین و منتقدان سیاست‌های آنها در مناظره‌ها شرکت کرده وصحبت کنند نه یک خبرنگاری که اطلاعی از مسئله‌ای ندارد در جلسه شرکت کند. سوالات باید از نوع چرایی باشد نه از نوع چیستی اما متاسفانه مسئولین ما به سراغ سوالات چیستی می‌روند اما این سوالات مشکلات مردم را حل نمی‌کند؛ به طور مثال باید سوال کرد چرا این سیاست را انتخاب کرده و آن سیاست را انتخاب نکردید. مدیر باید در مقابل عمکردش کاملا توجیه داشته باشد و اگر توجیه ندارد باید فکری به حال خودش کند و اگر هم دارد، باید تمام قد از آن دفاع کند نه اینکه یک خبرنگار بی اطلاعی سوال کند که چه کاری انجام دادید و چه کاری نکردید این گره‌ای از مشکلات مردم برطرف نمی‌کند.
فکر می‌کنم مسئولین به جای اینکه به اصلاح جا نماز آب بکشند، صادقانه با مردم برخورد کنند، در جریان مناظره‌ها پرده‌ها کنار رفت و نگاه کنید که مردم چقدر از آن استقبال کردند، حال چرا این روند نباید در دوره ریاست جمهوری یک فرد تکرار شود؟ فکر می‌کنم اگر بتوان یک کانال رسانه ملی در اختیار رئیس جمهور بگذاریم تا هر حرفی که می خواهد بزند و یک کانال هم در اختیار کاندیدایی که بعد از رئیس جمهور بیشترین رای را آورده که در طول این سال‌ها هر دو فرد هر کانال خودشان هر چه خواستند بگویند و نقد کنند و طبیعی است که اگر تخلفی از قوانین صورت بگیرد قوه قضائیه برخورد می‌کنند و زمینه‌ای را فراهم می‌کند که افراد به سراغ شبکه‌های خارجی و ماهواره‌ای نروند. ما این همه کانال داریم چه اشکالی دارد که یک کانال در اختیار رئیس جمهور و دیگری در اختیار مخالفین و منتقدان رئیس جمهور باشد و باید فضایی را فراهم کرد که در حقیقت نقد در جامعه نهادینه شود اینکه به اصطلاح ما مردم را نامحرم بدانیم به هیچ وجه قابل قبول نیست و معتقدم الان زمان آن است که این بحث‌ها باز شود، اینگونه نباشد که یک عده‌ای با شانتاژ بازی، تهمت و افترا، ترساندن مردم بخواهند از مردم رای بگیرند ولی بعد از اینکه رای آوردند به گونه دیگری برخورد کنند، این زشت‌ترین رفتاری است که می‌توان با مردم انجام داد؛ چرا که نظام ما نظام مردمی است و بیاید با مردم صادقانه برخورد کند.
نامزدها اگر ریگی در کفش نداشتند باید لیست اموال و دارایی‌های خود را اعلام می‌کردند و تعهد می‌دادند که در مقابل فساد بستگان و مدیرانشان هیچ خط قرمزی ندارند؛ باید اعلام کنند که پاسخگوی سوالات چرایی منتقدان هستند نه سوالات چیستی و با این نوع سوالات مشکلی از مشکلات کشور حل نمی شود و مسئول ما باید در مقابل عملکردش کاملا پاسخگو باشد.
سوال: اینکه فردی دارایی‌های زیادی داشته باشد و از راه مشروع هم به دست آورده باشد، مشکلی را ایجاد نمی‌کند فقط حواشی و نحوه به دست آوردن و تخلفاتی که ممکن است برای خودش و اطرافیانش ایجاد شود، مشکل ساز است؟قادری: بله در نظام ما هیچ کس به ثروت‌های مشروع معترض نمی شود و در آن فضا مشخص می شود که اموال از کجا به دست آمده است. ولی یک عده ای به رانت های اطلاعاتی دسترسی دارند و یک عده ای هم با اختصاصی سازی های که انجام شده ثروت های میلیاردی به دست آوردند باید به مردم توضیح دهند که از چه طریق این ثروت ها به دست آمده و اینکه آیا شرایط برابری برای همه وجود دارد یا خیر و مطلب هم باید روشن شود که دولت آینده ما نباید یک دولت کاسب کارانه باشد و جامعه ما با جامعه اروپا تفاوت دارد و یک عده تصور می کنند که در امریکا هم ترامپ میلیاردر رای آورده و ما جامعه ای هستیم که صحبت از امام علی می کنیم و اگر امام علی نمی توانست مشکلات همه افراد را حل کند، حداقل سطح زندگی خودش را در حد پایین ترین افراد جامعه قرار می دهد که محرومین احساس غارت و تفاوت نکند و احساس کرامت داشته باشند و این معنا ندارد که در جامعه ما مدیران میلیاردی مسئولیت داشته باشند و بعد هم بگویند که درآمدها را زیاد می کنیم و در بخش خصوصی هم دلیلی ندارد که ما مدیرانی داشته باشیم که از رانت های دولتی استفاده کنند و ثروت های جامعه را به نفع خودشان مصادره کنند.
