اخبار آرشیوی

به گزارش «نسیم» به نقل از ستاد خبری سمینار رسانه و آموزش شهروندی، علی اکبر قاضیزاده، عضو کمیته علمی سمینار رسانه و آموزش شهروندی، با انتقاد از حاکم شدن گفتمان سیاسی بر روزنامه نگاری شهروندی، گفت: اولین بار در ایران روزنامه نگاری نوعی بولتن سیاسی بود و تاثیراین رویه تا به امروز مانع از رشد روزنامه نگاری تخصصی شده است. قاضیزاده اظهار داشت: چشم انداز روزنامه‌نگاری شهروندی در مقایسه با روزنامه‌نگاریهای تخصصی دیگر مثل سینما، وزش و ... که تنها با قشر خاصی در ارتباطند، فراروی همه شهروندان باز است، یعنی همه افرادی که در یک جامعه و شهر زندگی میکنند، مخاطبان این روزنامه‌نگاری هستند و باید نیازهای همه این طیف ها را در نظر گرفت. وی در ادامه با اشاره به کمبودهای آموزش روزنامه نگاری تخصصی در ایران، خاطر نشان کرد: متاسفانه در دانشکده های روزنامه نگاری نه تنها از حیث آموزش روزنامه نگاری تخصصی، بلکه از نظر روزنامه نگاری عمومی نیز عقب هستیم و هنوز نتوانسته‌ایم به تعریف مشخصی از قالب های خبری برسیم. قاضی زاده درباره دلایل این امر، تصریح کرد: ما در اغلب دانش ها مثل پزشکی، ادبیات و ... در جهان حرف برای گفتن داریم چرا که این علم‌ها بومی ما ایرانیهاست، اما دانش روزنامه نگاری، رشته بومی ما نیست و همین موجب شده که پیش زمینه‌ای در این رشته ها نداشته باشیم و ناگزیر آموزه های غربی را به صورت ناقص وام بگیریم. این استاد روزنامه‌نگاری در ادامه شکاف میان واقعیت‌های روزنامه نگاری و آموزش آن در دانشکده‌های روزنامه نگاری را از دیگر موانع رشد روزنامه نگاری تخصصی بویژه روزنامه نگاری شهروندی خواند و اظهار داشت: هنوز ارتباط موثر و پیوسته ای میان استادان روزنامه نگاری و تحریریه ها وجود ندارد و آنچه در تحریریه ها می گذرد با واقعیت های روزنامه نگاری فاصله زیادی دارد وهمین موجب شده که هیچ کدام از طرفین همدیگر را به رسمیت نشناسند و ارتباط ارگانیک میان این دو ایجاد نشود. وی در ادامه فقدان امنیت در شغل روزنامه نگاری را از دیگر موانع مهم توسعه روزنامه نگاری شهروندی خواند و یادآور شد: دانشکده های روزنامه نگاری سال ها و ماهها برای تربیت روزنامه نگاران حرفه ای وقت صرف می کنند اما به دلیل فقدان امنیت شغلی، این روزنامه نگاران پس از مدت کوتاهی یا به روابط عمومی ها جذب می شوند و یا به شغل های غیر مرتبط با روزنامه نگاری روی می آورند. عضو کمیته علمی سمینار رسانه و آموزش شهروندی، حاکم شدن گفتمان سیاسی بر روزنامه نگاری را از دیگر آسیب های روزنامه نگاری تخصصی خواند و متذکر شد: اولین بار که میرزا صالح شیرازی با روزنامه بی نام خود، پایه گذار روزنامه نگاری در ایران نام گرفت، تخم روزنامه نگاری را در آشیانه سیاست گذاشت. اگر محتوای این نشریه بی نام را ارزیابی کنیم؛ می بینیم چیزی بیش از بولتن سیاسی نیست، از همان زمان تا به امروز این رویه ادامه داشته و اجازه تنفس به روزنامه نگاری تخصصی نمی دهد.