اخبار آرشیوی

پس از پیگیری ها و مواجهات بعضا آزاردهنده دو هفته اخیر، بالاخره بامداد روز یکشنبه 28 خرداد ماه با پرواز ساعت 3:55 هواپیمایی روسیه به همراه هیئت ایرانی عازم مسکو شدیم. قبل از سوار شدن به هواپیما با دوربین سراغ دکتر رفتیم که همان اول، پس از سلام، حس "باز شروع شد" را به ما منتقل کرد! سعی کردم فضا را عوض کنم؛ چند دقیقه ای صحبت کردیم. از چند نفر شنیدم که به خاطر اتفاقات اخیر و فضاسازی صورت گرفته در مورد احتمال حضورش در انتخابات ریاست جمهوری، دلخور است و میانه اش با رسانه ها شکرآب شده است. اما همان طور که به دکتر هم گفتم، کار ما و هدف گذاری آن خیلی شخص محور نیست و بیشتر به دنبال ثبت این وقایع در تاریخ هستیم. بگذریم؛ از زمانی که از اوقات شرعی مسکو و نیز ساعت پرواز مطلع شدم، علامت سوال نماز صبح آن هم در هواپیمای اجنبی در ذهن روشن شد. به لطف خدا ردیف نوزده ایرباس 321 نصیبمان شد که کنار در اضطراری بود و ردیف جلوی سری سوم صندلی ها محسوب می شد. همین شد که بلافاصله پس از خاموش شدن چراغ کمربندها با تعیین جهت قبله، جلیقه خبرنگاری جناب سهیل کریمی سجاده نماز تعداد قابل توجهی مسلمان شد. از مهماندار خواستم که یک پتو برای اقامه نماز بیاورد تا سمت راست را نیز مهیا کنیم. قاطعانه گفت پتو فقط برای بچه هاست! تلاش کردم تا اهمیت نماز را برایش تشریح کنم که متأسفانه... دیدن نور فلاش دوربین ها، ما را متوجه اقامه نماز دکتر جلیلی و دکتر باقری کرد. احساس اذیت شدن آنها حتی در نمازشان را می شد فهمید. اما چه کنیم که وظیفه رسانه فعلا چنین تعریف شده است! این بار برخلاف پرواز بغداد، اتفاق خاصی در پرواز نیفتاد جز اینکه به دلیل توجیه نبودن نسبت به غذا، صرفا به خوردن نان بسنده کردیم. ولی کلا پرواز با شرکت وطنی حس دیگری دارد حتی اگر ماسک های اکسیژن آن در هنگام فرود باز شود! فعلا به همین بسنده می کنیم. نکته آخر اینکه دوستان سفارت برنامه ویژه ای برای روز اول تدارک دیده اند که سعی میکنم حکمت آن را ندانم!