اخبار آرشیوی
آیتالله استادی در جمع عزاداران حرم حضرت معصومه(س): نمیتوان تنها از خداوند خواست که آدمی را ببخشد؛ بلکه باید ابتدا رضایت مظلومان را جلب کند/ ظلم تنها یک نوع است و آن هم ظلم در حق خویشتن است؛ چراکه همه امور در پایان به شخصی که کاری را انجام داده باز میگردند
به گزارش خبرنگار «نسیم»، دبیر شورای عالی حوزه های علمیه شنبه شب در جمع عزاداران حسینی در حرم مطهر فاطمه معصومه(س) اظهار داشت: در قرآن کریم برخی موارد بارها تکرار شده که از آن جمله میتوان به آیاتی اشاره کرد که بازگشت همه امور خیر و شر به فاعل امور را مورد توجه قرار دادهاند. ظلم را به سه دسته تقسیم میکنند که شامل ظلم به خدا، به مردم و به خویشتن است؛ هر کس وحدانیت خدا را قبول نکند نسبت به خالق ظلم کرده، آنکس که به مردم بدی میکند ظلم به دیگران روا داشته و گناهان نیز ظلم به نفس است. برخی علما مشرکان و کافران نیز ظلم به خدا نکردهاند و در حقیقت خود را مورد ظلم قرار دادهاند، بر این اساس ظلم تنها به دو دسته تقسیم میشود. اگر آیات قرآن را در این تقسیمبندی ملاک قرار دهیم، ظلم تنها یک نوع است و آن هم ظلم در حق خویشتن است، چراکه همه امور در پایان به شخصی که کاری را انجام داده باز میگردند. امام باقر(ع) در روایتی ظلم را براساس قابلیت بخشش بیان فرمودهاند؛ به این ترتیب که شرک ظلمی است که بخشیده نمیشود زیرا ایمان است که زمینه الطاف الهی را به وجود میآورد. گناهان هم نوعی ظلم هستند که البته اگر انسان از آنها پشیمان
شود میتواند توبه کرده و زمینه بخشش الهی را فراهم سازد. در اینجا نمیتوان تنها از خداوند خواست که آدمی را ببخشد؛ بلکه باید ابتدا رضایت مظلومان را جلب کند، اما اگر نتواند این کار را انجام دهد و چنین امری برایش مقدور نباشد، دعاهایی هستند که در آنها انسان از خداوند میخواهد که دیگران را از او راضی فرماید. یکی از این افراد ابوذر بود که آنچنان سخنان پرمغز و پرمعنایی داشت که حتی ائمه اطهار(ع) بعضی از آنها را نقل کردهاند؛ از آن جمله امام صادق(ع) میفرمایند ابوذر به شخص سائلی گفته بود علوم مختلف هستند، اما به تنهایی نفعی نمیرسانند و همانطور که انسان به کسی که دوستش دارد ظلم نمیکند؛ حال که خویشتن را بیش از هر کس دیگری دوست میدارد نباید گناه کند، چراکه گناه نوعی ظلم است. آن شخص مجدداً از ابوذر پرسیده بود چرا انسانها از مرگ میترسند که صحابی حضرت محمد(ص) نیز گفته بودند که این دنیا خانه ماست و آخرت هم خانه دیگر ما محسوب میشود و چون آدمی در این دنیا برای آباد کردن خانهاش تلاش میکند، اما از آبادی خانه آخرت غافل است میترسد که اینجا را ترک کند و به آن جهان برود. با اشاره به تنبلی افرادی که برای نماز صبح بیدار
نمیشوند، همین افراد ممکن است برای کاری مادی از شب تا صبح بیدار باشند و احساس خستگی و ناراحتی هم نکنند. در ادامه سئوالاتی که آن شخص از ابوذر داشت به اینجا رسید که چگونگی ورود انسانها در قیامت را پرسید و ابوذر هم جواب داد که اگر فردی مومن باشد، مانند آن است که پس از مسافرتی طولانی به خانهاش بازگشته و اگر گناهکار باشد همانند غلامی است که فرار کرده و اینک دستگیر شده و به نزد مولایش آوردهاند.