جلوگیری از بازگشت مسببین ۱۸ تیر به دانشگاه؛ ضرورتی برای دولت اعتدال
این گزارش كوتاه، به یادآوری تجربه حضور مستقیم برخی اعضای دولت اصلاحات در "فتنه ۱۸ تیر ۷۸" و لزوم جلوگیری از حضور جریانات و افراد بدسابقه در ساختار وزارت علوم "دولت اعتدال" پرداخته است
گروه سیاسی: روز هفدم تیرماه 1378 بود که تعدادی از دانشجویان عضو دفتر تحکیم وحدت در اعتراض به توقیف روزنامه سلام که روز قبل از آن صورت گرفته بود، با در دست داشتن پلاکاردهایی در مقابل کوی دانشگاه تجمع کردند.
روزنامه سلام پس از آن توقیف شد که در اقدامی عجیب نامه ای با مهر محرمانه از سعید امامی خطاب به وزیر اطلاعات را منتشر کرد و مدعی شد پیشنهاد طرح اصلاح قانون مطبوعات از جانب سعید امامی بوده است.
بعد از اعلام حکم توقیف روزنامه "سلام"، در حرکتی هماهنگ قریب به اتفاق روزنامه های حامی اصلاحات، در شماره 17 تیرماه خود اقدام به چاپ مقالات و تیترهایی کردند که همه تداعی کننده وقوع یک رخداد عجیب بود. رخدادی که بعدا مشخص شد فراتر از یک هماهنگی ساده بوده است و حتی شاید بتوان از آن به عنوان یک "کودتا " نام برد.
تیترهایی چون «محدودیت مطبوعات خشم مردم را شعله ور خواهد كرد»، «زمان حامل حوادث خشونت بار است »، «نظام باید هزینه های سنگینی بپردازد»، «دانشجویان ساكت نخواهند نشست »، «ورود به قلعه چپ گرایان یك ریسك خطرناك برای محافظه كاران است »، «مقابله با دولت و مخالفت با توسعه سیاسی » و «پایان سیاست ورزی» سعی بر تلقین وجود یک شورش و ناآرامی دارد که از سوی روزنامه های اصلاح طلب منتشر شد.
همه این اتفاقات حکایت از آن داشت که حرکتی طراحی شده در روز 18 تیر نهفته است که توقیف روزنامه سلام تنها بهانه ای برای شروع آن است.
"فرهاد نظری"، فرمانده اسبق نیروی انتظامی تهران در گفتگویی تحرکات روز 17 تیر را مهمتر از روز 18 تیر می‌داند و علت آن را رفتار آشوبگران در روزهای قبل از وقوع غائله 18 تیر ذکر می‌کند.
در روز و شب 17 تیر دانشجویان ضمن تجمع در کوی دانشگاه دست به اغتشاش زدند که حرکتشان به سمت خیابان کارگر باعث حرکت نیروی انتظامی به آنها شد.
در این میان برپایی تجمع اعتراضی دانشجویان موضوع جدیدی نبود و لیکن اغتشاش در آن و سپس حمله به این تجمع بی سابقه بود.
افرادی چون احمد باطبی و اکبر محمدی که امروز در رسانه های آمریکایی و انگلیسی مشغولند و در آن روز حتی دانشجو هم نبودند صحنه گردان این تجمعات بودند.
این حادثه در حالی رقم خورد كه رسانه های غربی از هفته ها قبل برای این فتنه برنامه ریزی کرده بودند و در مطبوعات و رسانه های خود از وقایع به پیش گویی می پرداختند. چنانکه یکی از آنها در هفتم تیرمان نوشت: «بیشتر ناظران در تهران بر این اعتقادند كه تابستان امسال شاهد یك آزمون حیاتی قدرت و حتی شاید دور نهایی رویارویی جدی بین جناح محافظه كار و اصلاح گرایان خواهد بود. اصلاح طلبان یك تابستان سیاسی داغ را در پیش روی دارند تا جناح محافظه كار را از میدان مبارزه خارج نمایند»
همچنین «گری سیك »، مشاور امنیت ملی در دولت های كارتر و ریگان و از مسئولان سازماندگی عناصر ضدانقلاب و تجدیدنظرطلب ایرانی ، در اظهاراتی اعلام كرد: «برای آنها كه خواستار توسعه سیاسی هستند زمان بسیار خطرناك است . در طی دو سال گذشته علی رغم وجود حمایت تبلیغاتی و فیزیكی ، این افراد در نگاه داشتن خود، شجاعت به خرج داده اند و شجاعت آنها در روزهای آینده به نمایش گذاشته خواهد شد. و برخی دیگر نیز خواستار این شدند که با حمایت مستقیم از نهضت ملی ایران ، سرنگونی حكومت اسلامی را پیگیری كند.
سرانجام در روز 18 تیر شورای تأمین استان برای بررسی واقعه شب 17تیر در استانداری تشكیل جلسه داد و در حالی به نیروهای انتظامی دستور خروج از صحنه داده شد که گزارش های متعددی از حضور برخی چهره های مهم سیاسی وقت و حتی دولتی ها در میان تجمعات اعتراض آمیز دانشجویان به شورای امنیت واصل شده بود. افرادی چون: مجید انصاری ، موسوی لاری ، دكتر معین ، فائزه هاشمی ، خانم كروبی ، مصطفی تاج زاده ، عبدالله نوری ، اكبر گنجی ، ابراهیم اصغرزاده و.....
لذا این حضور و اتفاقات بعد از آن نظیر افشا شدن ارتباطات باطبی و محمدی با برخی اعضای دولت وقت همواره تداعی گر نقش خاص منصوبان دولت و رسانه های حامی آنها در شکل گیری و حدوث واقعه 18 تیر بود؛ اتفاقی که با تدبیر شخص مقام معظم رهبری و حضور در صحنه ملت ایران خیلی زود و در روز بیست و سوم تیر خنثی شد.
بدین ترتیب اولین نکته ای که در این رابطه ضرورت دارد مورد توجه دولتمردان قرار گیرد، جلوگیری از حضور جریانات و افرادی در ساختار وزارت علوم و دیگر بخش های دولت است که عمکلرد آنها ریشه در وقایع سال 78 داشته و قبلا نیز تجربه شده است.
