ملی‌پوشان محروم هندبال خواستار ورود وزیر ورزش به مشکلات این رشته ورزشی شدند
میلاد مسائلی: پیشنهادات میلیاردی خارجی‌ها برای تغییر تابعیت را قبول نکردیم تا در داخل کشور به مشکلات رسیدگی شود/ سعید برخورداری: انتظار داریم وزارت ورزش با مدیریت صحیح مسائل را رفع کند
به گزارش خبرنگار «نسیم»، ماجرای کشمکش بین فدراسیون هندبال و تعدادی از ملی‌پوشان این رشته ورزشی چند ماهی است که آغاز شده و همچنان ادامه دارد. اولین ساعات بازگشت تیم ملی هندبال به تهران، بعد از به دست آوردن عنوان نایب قهرمانی آسیا، شاید سرآغاز درگیری میان ملی‌پوشان و فدراسیون بود. جایی که هیچکدام از اعضای فدراسیون -چه رسد به وزارت ورزش- به استقبال تیمی که بعد از 50 سال مجوز حضور در رقابت‌های جهانی را کسب کرده بود نرفتند. پس از آن مشکلاتی همچون عدم پرداخت پاداش ملی‌پوشان و کنار گذاشتن سرمربی محبوب بازیکنان ملی‌پوش عضو تیم ثامن‌الحجج، آتش این درگیری‌ها را بیش از پیش شعله‌ور ساخت، تا 9 تن از ملی‌پوشان که اکثرا عضو تیم قدرتمند ثامن‌الحجج بودند دعوت‌های خود به اردوهای تیم ملی را نادیده بگیرند و به تبع آن فدراسیون آنها را با جریمه‌های نسبتا سنگین از فعالیت در این رشته برای چندین ماه محروم کند. در کنار این بازیکنان، دو باشگاه ثامن سبزوار و ثامن مشهد که عناوین قهرمانی و نایب قهرمانی کشور را در اختیار دارند نیز تا اطلاع ثانوی از فعالیت های ورزشی محروم شده‌اند؛ این دو تیم زیر نظر مؤسسه ثامن‌الحجج بودند، همان اسپانسری که مدت‌ها حداقل به خاطر حمایت‌های مالی خود و پول‌هایی که در هندبال خرج می‌کرد، نزد اهالی هندبال محبوبیت خاصی داشت. البته این حمایت‌ها به گونه‌ای بود که حتی فدراسیون هندبال نیز اکثر هزینه‌های خود را از این موسسه دریافت و از سرمربی باشگاه آنها به صورت رایگان استفاده می‌کرد، اما فدراسیون ناگهان متوجه شد که نفوذهای این باشگاه در تیم ملی که خود اجازه آن را به ثامن داده بود برای یک نهاد دولتی غیرقابل تحمل است و در نهایت آن شد که شد.
میلاد مسائلی، ملی‌پوش لژیونر و سعید برخورداری، دروازه‌بان تیم ملی دو هندبالیست محروم تیم ملی چندی قبل با حضور در دفتر خبرگزاری «نسیم» در مشهد به شرح وقایع پیرامون موضوعات محرومیت خود پرداختند؛ البته قرار بود در این جلسه، الله‌کرم استکی و چند بازیکن محروم دیگر نیز حضور یابند که بنا به دلایلی همچون دوری مسافت راه این امر محقق نشد. این مصاحبه را در ادامه بخوانید.
«نسیم»: آقای مسائلی لطفا برای شروع از سابقه و شرایط فعلی‌تان در هندبال بگویید.
میلاد مسائلی: 10 سال سابقه بازی در رده‌های ملی را در کارنامه خودم دارم. هندبال را از کودکی در تیم ذوب‌آهن اصفهان آغاز کردم و بعد از آن به سپاهان رفتم. سپس فرصتی پیش آمد تا به خارج از کشور بروم و با تیم العربی قطر قرارداد به امضا برسانم. البته سال گذشته به عنوان بازیکن قرضی به تیم ثامن‌الحجج سبزوار آمدم. با این وجود تا اکتبر 2015 با العربی قرارداد دارم اما امیدوارم شرایطی پیش بیاید تا بتوانم قرارداد خود را با العربی فسخ کنم و به صورت دائم به تیم ثامن بپیوندم.
-انگیزه شما برای پیوستن به جنبش اعتراضی برخی از بازیکنان تیم ملی علیه فدراسیون چه بود؟
مسائلی: فدراسیون این بحث ساده را به جنجال فعلی تبدیل کرده است. ما هیچ‌وقت از باشگاه و یا فرد خاصی حمایت نکردیم اما عقیده داریم بعد از کسب نتایج موفقیت‌آمیز در بازی‌های جام ملت‌های آسیا و کسب سهمیه جهانی برای ایران بعد از 50 سال، نباید چنین برخوردی با ما می‌شد. موقع بازگشت ما به تهران، حتی یک نفر از اعضای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به استقبال ما در فرودگاه نیامدند تا حداقل استقبال کوچکی از ما به عمل آید. ضمن اینکه ما بعد از بهمن ماه 1392 که به ایران آمدیم، با دکتر گودرزی وزیر ورزش جلسه اختصاصی داشتیم و تمام مسائل و مشکلات خودمان را به ایشان گفتیم. ما به ایشان گفتیم توقع قراردادهای چند صد میلیون تومانی مانند فوتبال و والیبال نداریم اما به عنوان یک سرباز برای پرچم کشورمان افتخار‌آفرینی کردیم، لذا تبعیضی در دادن پاداش میان رشته‌های توپی قائل نشوید؛ متاسفانه هیچ ترتیب اثری به صحبت‌ها ما داده نشد و برای چنین کار بزرگی که کردیم تنها پنج میلیون تومان پاداش در نظر گرفتند، در صورتی که بازیکنان والیبال و فوتبال حواله اتومبیل‌های خارجی گران‌قیمت هدیه گرفتند که خرجی برای دولت ندارد.
-شما بعد از این اتفاق چه کردید؟
مسائلی: ما با دیدن این تبعیض‌ها به آنها هشدار دادیم به عنوان یک ملی‌پوش با سابقه 10 سال پوشیدن پیراهن تیم ملی، دیگر به تیم ملی نمی‌رویم؛ در حالی که بسیاری از بازیکنان تیم ملی به جز من، برادران استکی، آقای برخورداری و آقای بیجاری پیشنهاد تابعیت از کشورهای دیگر داشته و داریم. برای من و آقای استکی زمانی که در قطر بودیم پاسپورت‌های قطری نیز چاپ شد که پیشنهاد بنده سه میلیارد تومان برای سه سال بود. این پول نسبت به سقف قرارداد 65 میلیون تومانی یک ملی‌پوش هندبال، رقم بسیار بالایی است.
-شما در قبال این پیشنهادها چه واکنشی نشان دادید؟
مسائلی: هرچه باشد هنوز غیرت ملی در وجودمان هست و این پیشنهاد آنها را قبول نکردیم و خیلی راحت از آن گذاشتیم؛ امید داریم در داخل کشور به مشکلات ما رسیدگی شود، چون اگر ما به جای هفت ماه حضور در اردوی تیم ملی هر کار دیگری مانند کارگری و مسافرکشی انجام داده بودیم، بیشتر از پنج میلیون تومان درآمد کسب می‌کردیم. همه ما محرومین، دانشگاهی هستیم و از این تعداد محروم هفت نفر متاهل هستند و احتیاج دارند تا خرج خانواده‌شان را بدهند و با فراغ بال به تیم ملی بیایند. بازی برای پول از این بحث متفاوت است، چون اگر تنها ملاک ما پول بود الان تابع قطر شده بودیم. قرارداد باشگاهی بنده در قطر چهار برابر پولی بود که ثامن به ما پرداخت کرد.
-با این یک چهارم پول، چه طور راضی شدید که به ایران باز گردید؟
مسائلی: تنها محبت امام رضا(ع) و موسسه ثامن بوده است. مدیران مجموعه ثامن حمایت خوبی از هندبال کرده‌اند و با ما صحبت کردند و گفتند نیت این را دارند که هندبال را جهانی کنند و خواستند که دست به دست هم بدهیم تا بتوانیم این مهم را به دست بیاوریم. مجموعه ثامن نیاز چند ساله ورزش هندبال به یک اسپانسر را برطرف کردند و ما قصد کردیم تا زمان جهانی‌شدن هندبال جلو برویم.
-اعتراض شما تنها به دلیل پاداش‌ها و به گفته شما تبعیض وزارت میان رشته‌های توپی است؟
مسائلی: این که به هندبال کمتر بها داده می‌شود امر قطعی است. اگر درست کار شده بود ما 10 سال قبل باید جهانی می‌شدیم و الان نیز جزو خوب‌های جهان بودیم. اما با ندادن بها این فرصت را غنیمت نشمردند. بحث پاداش تنها 20 درصد مشکلات ما است. می‌گویند شما برای تیم ملی مانند سرباز برای کشورتان هستید؛ اما تا زمانی که یک فرمانده خوب وجود نداشته باشد چگونه می‌توان سرباز بود؟ بیشتر ما دلایل شخصی زیادی داشتیم. خود من به دلیل حضور مداوم در تیم ملی، پنج ماه از خانه و خانواده دور بودم و این در زندگی خانوادگی من مشکل ایجاد کرده بود. وقتی برای تلاش ما در تیم ملی اهمیت قائل نیستند، چرا باید زندگی خودمان را در مشکلات بزرگ بیندازیم. ما می‌خواهیم ارزش برای ما قائل شوند و انتقادهای ما که همگی سازنده هستند را بشنوند. چرا باید پنج ماه در تمرینات عرق بریزیم و از خانواده خود دور باشیم، وقتی مسئولین ورزش کشورمان حتی به خود زحمت حضور در فرودگاه را نمی‌دهند تا یک خسته نباشید خشک و خالی بگویند. پنج سال است می‌گویند به تیم ملی بیایید، ما مشکلات را حل می‌کنیم اما هیچ اتفاقی نیفتاده و مشکلات همانی است که قبلا بوده و همچنان نیز شاهد آن هستیم. بازیکنانی که به تیم ملی آوردند و مربی که برای تیم ملی انتخاب کرده‌اند، به صلاح تیم ملی نیست و ما نمی‌توانیم در بازی‌های آسیایی پیش رو از عنوان دومی خودمان دفاع کنیم. چرا از ترکیب تیمی که بعد از 50 سال ایران را به جام جهانی رسانده است، تنها باید پنج نفر به اردوی تیم ملی دعوت شوند و بقیه کنار گذاشته شوند؟ به اردو بردن این تیم و محروم کردن 9 نفر از ملی پوشان به ضرر تیم ملی است و من مطمئنم تیمی که دعوت شده است اگر در مقابل تیمی متشکل از محرومین قرار بگیرد با اختلاف بیشتر از 10 گل شکست می‌خورد. ما به مسئولین گفته‌ایم که شما بستر را فراهم کنید و ما جان‌مان را دوباره برای تیم ملی می‌گذاریم؛ وقتی در جواب انتقادهای سازنده ما، در رسانه ملی به ما می‌گویند که به خاطر دلار به تیم ملی نیامده‌اند و حیثیت و شرافت ملی را زیر پا گذاشته‌اند، چه کاری از دست ما ساخته است. این حق طبیعی ما بعد از 10 سال ملی‌پوش بودن است که حداقل حرف‌های ما را بشنوند. پس از بازگشت ما از جام ملت‌های آسیا، با گذشت پنج ماه مسئولان هنوز هیچ خبری از ما نگرفته‌اند اما وقتی باز اردوی تیم ملی نزدیک شد یادشان افتاد که ما هم زنده‌ایم.
-آقای برخورداری لطفا شما نیز ابتدا به طور مختصر خودتان را معرفی کنید و در ادامه بگویید که چرا در جمع هندبالیست‌های معترض قرار گرفتید؟
سعید برخورداری: هشت سال سابقه حفاظت از دروازه تیم ملی از رده نوجوانان تا بزرگسالان را دارم. صحبت‌هایی که مطرح می‌شود در مورد باندبازی احتمالی را تکذیب می‌کنم. من فصل گذشته در شهرداری اصفهان بازی کردم اما آنچه برای جامعه هندبال روشن است، کمک بسیار بزرگ مجموعه ثامن‌الحجج به هندبال است. فدراسیون حتی هزینه سفرهای خود را نیز نداشت و مجموعه ثامن با مساعدت‌های خود این مشکل را حل کردند. اما دلیل اینکه من به این وضعیت دچار شدم بیشتر مشکلات شخصی بود. من در انتهای فصل گذشته از ناحیه لگن دچار آسیب دیدگی شدم. سجاد استکی از ناحیه همسترینگ دچار مصدومیت بود و ما همه مدارک پزشکی که نشان‌دهنده این موضوع بود را در اختیار داشتیم. بعد از جام ملت‌های آسیا نیز برادرم از دنیا رفت و از نظر خانوادگی دچار مشکلاتی شده بودم، اما ورای این موضوعات وقتی بی‌توجهی مسئولین را دیدیم و اینکه به خواسته‌های ما به هیچ‌وجه رسیدگی نشد و در حالی پا به اردو می‌گذاشتیم که مشکلات حل نشده زیادی در ذهن داشتیم، لذا دیگر انگیزه‌ای برای حضور در تیم ملی وجود نداشت.
-یعنی در قبال اختلافات بین ملی‌پوشان و فدراسیون، رابطه خاصی بین بازیکنان و مجموعه ثامن وجود نداشته است؟
برخورداری: خیر؛ با اینکه عدم حضور ما در اردوی تیم ملی، این شبهه را در ذهن برخی افراد مبنی بر متحدشدن ما بر انگیخته است اما همانطور که گفتم من حتی عضو باشگاه ثامن نیز نبودم و این حاضرنشدن ما در تیم ملی به هیچ عنوان به دلیل عضو بودن در باشگاهی خاص نبوده است، بلکه به خاطر سوء تفاهماتی بود که از سوی فدراسیون پدید آمد. به نظر من این موضوع آن‌قدری که پیچیده‌اش کرده‌اند بحرانی نیست و می‌توان آن را با یک مدیریت صحیح پشت سر گذاشت. ما نه قصد تغییر مربی تیم ملی و نه قصد دخالت در تیم ملی را داشته‌ایم اما اعمال جانبدارانه از سوی فدراسیون مخصوصا در عدم دعوت از بازیکنان ثامن سبزوار و مشهد که یکی از دلایل اصلی صعود ایران به جام جهانی به دلیل زحمات و توانایی‌های این عزیزان بود، خود به این مشکلات دامن زد. الان تعدادی از بازیکنانی که در اردوی تیم ملی برای آماده سازی مسابقات آسیایی اینچئون حضور دارند از تیم ثامن هستند. اگر هماهنگی بین اعضای مرتبط با ثامن برای بایکوت تیم ملی وجود داشت این بازیکنان الان نمی‌بایست در اردوی تیم ملی باشند. پس نتیجه می‌گیریم چنین چیزی به هیچ عنوان صحت ندارد.
-در مورد محرومیت باشگاه ثامن چه نظری دارید؟ و آیا این محرومیت را به سود هندبال ایران می‌دانید؟!
برخورداری: بر کسی پوشیده نیست که اعضای این مجموعه قصد کمک به هندبال را دارند. ما آن‌قدر شرایط خوبی در زمینه اسپانسر در رشته هندبال نداریم که بخواهیم اسپانسر خوبی مانند ثامن را از دست بدهیم. تنها هدف اسپانسر کمک به هندبال است و دوست دارد که بازیکنان وطنی در کشورهای خارجی نباشند و در همین ایران بازی کنند. آیا چنین کسی دوست دارد که تیم ملی ضرر ببیند؟ کنار گذاشتن تیمی مانند سپاهان و آن اتفاقاتی که برای این تیم رقم زدند، چه سودی برای هندبال ما داشت که کنار گذاشتن ثامن داشته باشد؟
- به نظر شما چرا فدراسیون چنین تغییرات گسترده‌ای را در ترکیب بازیکنان و کادر فنی تیم ملی ایران به وجود آورد؛ اخراج رافائل دلیل خاصی داشت؟
برخورداری: این سوال مدت ها است که ذهن من و دیگر ملی‌پوشان را نیز به خود مشغول کرده است. واقعا نمی‌دانیم دلیل و هدف این کار چه بوده است. آقای رافائل با تمامی بازیکنان رابطه بسیار خوبی داشت و موفق شد ایران را بعد از 50 سال به جام جهانی ببرد. کنار گذاشتن ناگهانی وی و رفتارهای حق به جانب‌گرایانه و سرد فدراسیون بعد از جام ملت‌ها با ما، نکاتی است که دلایلش بر هیچکس روشن نیست. حتی پس از رفتن رافائل، برخی روزنامه‌های ورزشی اسپانیا نسبت به این اخراج واکنش نشان دادند و به نوعی آن را نمک خوردن و نمکدان شکستن دانستند.
-آقای مسائلی به نظر شما دلیل این تغییر ناگهانی موضع فدراسیون در قبال هر عاملی که به ثامن مرتبط بود، چیست؟
مسائلی: باید بگویم که فدراسیون و آقایان کوزه‌گری و نصیری از نام امام رضا(ع) و موسسه ثامن‌الحجج سوء استفاده کردند. به قولی نمک خوردند و نمکدان شکستند. شخص آقای کوزه‌گری در جمع بازیکنان، قبل از اعزام به بازی‌های بحرین گفتند اگر ثامن‌الحجج به حساب فدراسیون پول واریز نکند ما حتی نمی‌توانیم هزینه ایاب و ذهاب شما را پرداخت کنیم. آنها می‌گفتند برای هیچ کاری پول نداریم؛ چه پول لباس، چه پول مربی و چه سایر امور. همگی از جیب ثامن به نام فدراسیون خرج می‌شد. مسئولان فراموش نکنند که آنها از کودکی بر روی ما سرمایه‌گذاری کردند تا بتوانیم به تیم ملی کمک کنیم اما حالا که باید از محصول خود برداشت کنند بر روی این محصول که ما باشیم با دست خود بنزین ریختند و آن را به آتش کشیدند. روزی که ما به فرودگاه امام خمینی(ره) بازگشتیم توسط مقامات فدراسیون و کمیته ملی المپیک هیچ مراسم استقبالی از ما به عمل نیامد و فقط این باشگاه ثامن بود که از ما به شکلی زیبا تقدیر کرد و همینطور ما را در همان روز برای پابوسی اما رضا(ع) به مشهد آورد. انگار از همان روز جنگ فدراسیون و ثامن آغاز شد. حتی آقای کوزه‌گری نگذاشتند که ما جام را برای مدت کوتاهی قرض گرفته و به مشهد بیاوریم. در مصاحبه‌های خود نیز حتی اشاره کوچکی به کمک‌های ثامن نکردند. کار زشت دیگر آنها اخراج رافائل زمانی در زمان سفر وی به اسپانیا برای عیادت پدر مریضش و انتصاب مربی دیگری به جای او بود. اعتراض ما به چنین عمل ناشایستی را دخالت در انتخاب مربی عنوان کردند. در حالی که صحبت ما ماندن یا نماندن رافائل نبود. ما تنها تلاش کردیم این را بگوییم که چرا از او آن‌گونه که شایسته است تقدیر نمی‌کنید و سپس او را کنار نمی‌گذارید، تا او را به مانند فردی قابل احترام مانند ولاسکو در والیبال تبدیل کنید که آوازه آن در جهان پیچیده بود. ما گفتیم نگذارید ایران مضحکه روزنامه‌های اسپانیا شود و همینطور هم شد به گونه‌ای که مطالب منفی علیه رفتار غیرحرفه‌ای فدراسیون هندبال ایران نوشته شد.
-موضوع شکایت شما از فدراسیون به مراجع قضایی صحت دارد؟
مسائلی: بله. متأسفانه در این مدت تهمت‌ها و توهین‌هایی از طریق فدراسیون در رسانه ملی به بازیکنان تیم ملی وارد شد و شخصیت و شأن ملی‌پوشان توسط آقای نصیری(سرپرست فدراسیون) زیرسئوال رفت، لذا به‌دلیل این توهین‌ها ماه گذشته به دادگاه شکایت کردیم و موضوع را از طریق قضایی پیش می‌بریم و تا چند وقت دیگر باید پای میز محاکمه بیایند و جوابگوی ما باشند؛ قطعا سفت و سخت پای این شکایت می‌ایستیم و باید در همان رسانه ملی از ما عذرخواهی شود. کمیته انضباطی در متن نامه محرومیت ما جملاتی را استفاده کرد که چند روز پس از اعلام آن آقای لاریجانی، رئیس قوه قضاییه همان جملات را علیه داعش و اشغالگران رژیم صهیونیستی به کار بردند. در آن نامه قید شده بود که بازیکنان خاطی به‌دلیل زیر پا گذاشتن کرامات والای انسانی و اخلاقیات اسلامی محروم می‌شوند. در هر حکم صادره از یک مرجع حقوقی باید انطباق آن با قوانین حداقل آن مجموعه لحاظ شود؛ در حالی که در حکم صادره از طرف فدراسیون برای ما، هیچ اشاره به بند و یا تبصره‌ای از آئین‌نامه فدراسیون دیده نمی‌شود.
-آقای مسائلی، به‌عنوان صحبت پایانی؛ انتظار چه نتیجه‌ای از تلاش‌های خود بر علیه احکام صادره از طرف فدراسیون را دارید؟
مسائلی: اگر ما برای رفع مشکلات به مجلس و وزارت رفته‌ایم و یا اگر به صدا و سیما و مراجع قضایی می‌رویم تا در برابر رأی فدراسیون ایستادگی کنیم، تنها و تنها برای رسیدن به یک هدف است که آن هدف نیز جلوگیری از دلسردی اسپانسرها از حمایت هندبال است. زیرا معتقدم بدون حضور یک اسپانسر قدرتمند، هندبال ایران نمی‌تواند کار را ادامه دهد. من و سایر بازیکنان محروم را بسیاری از باشگاه‌های عربی و اروپایی با چندین برابر رقم‌های داخل ایران می‌خواهند و این محرومیت‌ها فقط در داخل ایران کار برد دارد. نباید تلاش‌های صورت گرفته در عرصه هندبال نادیده گرفته شود و استعدادهای موجود در رده‌های پایه بسوزند. باید هر طور که شده به این نونهالان و نوجوانان تازه‌وارد به رشته هندبال انگیزه داد تا بتوانند پیشرفت بیشتری داشته باشند. ما در مورد این محرومیت از نظر مالی ضرر نمی‌کنیم اما بسیاری از شاغلین در تیم‌های محروم‌شده تنها منبع درآمد خود برای زندگی را از دست می‌دهند و آکادمی‌های تشکیل شده نیز از بین می‌روند؛ لذا معتقدم تا زمانی‌که جناب آقای دکتر گودرزی، وزیر ورزش به این مسئله ورود نکنند و پای درد دل ملی‌پوشان ننشینند، این کشمکش‌ها ادامه پیدا می‌کند.
-آقای برخورداری، شما نیز اگر در پایان صحبتی دارید بفرمایید.
از خبرگزاری نسیم که این فرصت را در اختیار ما قرار داد سپاسگزارم. باید بگویم آرزوی قلبی هر ورزشکار، این است که پیراهن تیم ملی کشورش را بر تن کند و در میادین مختلف حضور یابد. در شرایط فعلی هندبال ایران وجهه خوبی در آسیا دارد؛ هرچند روند صعودی گذشته ما، امروز سیر نزولی در پیش گرفته و امیدواریم با مدیریت صحیح مسئولان ارشد ورزش و در رأس آنها وزارت ورزش، روند رو به رشد گذشته بازگردد. ما به‌عنوان بازیکن و سرباز تیم ملی هرگز نمی‌توانیم رأی قطعی کمیته انضباطی را تغییر دهیم، اما انتظار داریم وزارت ورزش با مدیریت خود این مسئله را حل کند. مسائل موجود قطعا غیرقابل حل نیست و امیدواریم با رفع سوءتفاهمات و انتخاب رئیس جدید فدراسیون، مشکلات برطرف شود و هندبال ایران سیر صعودی گذشته را در پیش بگیرد.
............................................. گفتگو از امیرمحمد سلطان‌پور
