بازیگر "پی ۲۲": در سینمای دفاع مقدس اسیر خودتحریمی هستیم

پیام اینانلویی، بازیگر فیلم سینمایی "پی 22" در گفتگو با خبرنگار «نسیم»، عنوان کرد: « ما شدیم مثل پرویز پرستویی در فیلم لیلی با من است. یک آن چشممان را باز کردیم و دیدیم خط مقدم هستیم! اولش قرار بود بازیگر بدل جای ما بازی کند اما خودمان خواستیم که بدون بدل بازی کنیم تا یک کمی خودمان را به کاراکتر اصلی نقش مان نزدیک کنیم. به تعبیر جودی کوئستون، بازیگر باید اماده ایثار کردن در قبال نقشش باشد و باید خودش را فدا کند برای نقشش.»

بازیگر جوان سینما "قهرمان سازی" را یکی از خلأهای سینمای امروز ایران دانست و گفت: «آن چه که در سینمای روز دنیا اتفاق می افتد این است که فارغ از صحنه پردازی و جلوه های ویژه و... یک قهرمان را به مخاطب نشان می دهند. و این قهرمان آن قدر برای مردم جذابیت می یابد که مردم به خاطرش بلیط می خرند. اما در سینمای ما چنین اتفاقی با این وسعت نمی افتد. تا قهرمان نسازیم، نمی توانیم حرفی که مد نظرمان هست را به مردم منتقل کنیم. کدام ژانر در سینمای ایران هست که به اندازه ژانر دفاع مقدس این قدر پتانسیل در اکشن، حادثه، عشق، طنز و... داشته باشد و ظرفیت قهرمان سازی داشته باشد؟»

اینانلویی مهارت های صحنه پردازی و جلوه های ویژه در سینمای ایران را برای نمایش شایسته این فیلم ها ناکافی دانست و ادامه داد: « مثلا شما فیلم سریع و خشن را نگاه کنید که برای یک غلتیدن ساده ماشین چند دوربین و چه مهندسی انجام می شود و چقدر برای بیننده جذاب در می آید. ما اینها را نداریم. انقدر حساب شده عمل نمی کنیم. شاید آدم هایی مثل پیمان معادی که آموزش دیده آکادمیک این کار بود را نداریم. این باعث می شود صحنه های اکشن و حادثه ای ما مثل سینمای روز دنیا نمی شود. و این خلأ در ژانر سینمای دفاع مقدس بیشتر به چشم می آید.»

بازیگر فیلم سینمایی دموکراسی تو روز روشن معتقد است انتخاب های بعدی بازیگران به خصوص آنها که به عنوان قهرمان برای مردم پذیرفته شده اند برای تاثیرگزاری بیشتر آن قهرمان در افکار عمومی بسیار مهم است. او می گوید: «این خیلی مهم است که انتخاب های بعدی بازیگران بعد از ایفای نقش یک قهرمان چه باشد، اما این موضوع را می شود از زاویه دیگری هم دید. شما ببینید یک بازیگر با چه پیشنهادهایی روبرو می شود؟ آیا آن پیشنهادات شایسته نقش قبلی آن سوپراستار هست؟ این یعنی همان قصه قدیمی سینمای ایران، یعنی فیلمنامه.»

اینانلو هرچند تمام اجزای یک فیلم مانند صداگذاری، نور، صحنه و... را برای تولید بهتر فیلم بسیار مهم می داند اما فیلمنامه را بنیان یک فیلم می داند و می گوید: «به هر حال فیلمنامه همان چیزی است که همه ما را دور یک میز جمع می کند. این یعنی مهم ترین رکن یک فیلم. وقتی رکن اصلی فیلم ضعفی داشته باشد تمام فیلم دچار ضعف می شود.»

بازیگر فیلم سینمایی «پی22» می گوید: «ببینید ما بچه های انقلاب هستیم. برای همه ما جنگ مهم است اما ورطه شعارزدگی طوری در سینمای ما به وجود آمده که فیلم دفاع مقدسی ما فقط خلاصه می شود در خاکریز و خشکی و مناطق عملیاتی زمینی. اما بخش مهمی از جنگ در هوا جریان داشته، بخش مهمی در دریا اتفاق افتاده اما ما هیچوقت به آن اندازه به این دو بخش جنگ اهمیت نداده ایم و سینمای جنگ دریایی و جنگ هوایی برای مردم تازگی دارد. برای همین هم هست که وقتی خبر شهادت 175 شهید غواص ما می آید تمام کشور متاثر می شود و تمام اقشار جامعه را درگیر خود می کند. حالا تصور کنید اگر ما به قدر شایسته به این سینما بپردازیم چه قدر برای مردم جذاب و مؤثر خواهد بود.»

پیام اینانلو با اشاره به علاقه مردم دنیا به قهرمان سازی می گوید: «در یکی دو سال اخیر سردار حاج قاسم سلیمانی به یک قهرمان تمام عیار ملی تبدیل شده که وقتی اسمش در هر کجای دنیا می آید دشمنان ایران تنشان می لرزد. حاج قاسم مانند خیلی دیگر از سردارها و شهدای دفاع مقدس کارش دقیق و درست است، اما چیزی که باعث می شود ایشان تا این حد برای مردم محبوب و قهرمان ملی به حساب بیاید، هدایت افکار عمومی و نمایش درستی است که از شخصیت و اقدامات او انجام پذیرفته است. حالا ببینید ما در دفاع مقدس چند تا قهرمان این چنینی داریم که ظرفیت اسطوره سازی برای ملت را دارند؟»

او گفت: تا امروز صدها فیلم در ژانر دفاغ مقدس ساخته شده. اما اگر بخواهیم بگردیم که چند تا از انه ابه یاد مردم مانده شاید از تعداد انگشتان دست فراتر نرود. مگر ما چند تا فیلم مثل آژانس شیشه ای و دوئل و ... داریم که مردم هنوز هم آنها را به یاد بیاورند؟ یکی از دلایل این موضوع این است که ما اسیر کلیشه شده ایم و خیلی موقع ها دست کارگردان و فیلمنامه نویس را بی جهت بسته ایم. بگذاریم یک کمی دست آن ها باز باشد تا بهتر از این بتوانیم از این ظرفیت بی نظیر هشت سال دفاع مقدس استفاده کنیم.

بازیگر سینمای ایران ظرفیت دفاع مقدس را بی نظیرترین ظرفیت سینمایی دنیا در زمینه سینمای حادثه ای، اکشن، رمانتیک، ظنز و... می داند که ما نتوانسته ایم از آن استفاده کنیم و گاهی این قدر در نگاه های استعاری و غیر منعطف و خود تحریمی جلو می رویم که تصور مردم را از رزمندگان دگم و تعریفمان را از رزمندگان، ناقص روایت می کنیم. برای همین است که وقتی در فیلم اخراجیها از زاویه ای دیگر به رزمندگان نگاه می شود، این قدر برای مردم جذابیت دارد و مردم آن را دوست دارند.