آنالیز ویژه:: یووه می‌تواند اژدهای بارسا را مهار کند؟
سه مهاجم اصلی بارسا این فصل ۹۰ درصد گل‌های این تیم در رقابت‌های مختلف داخلی و اروپایی را وارد دروازه حریف کرده‌اند؛ سوال بزرگ برای یوونتوس دفاعی این است که آیا آنها می‌توانند این خط حمله را مهار کنند
71 درصد از گل‌های بارسای پپ گواردیولا در فصل 09-2008 توسط مهاجمینش به ثمر رسید. این عدد در فصل بعد به 72 رسید و در فصل سوم سقوطی عجیب داشت به 67 درصد. در آخرین فصل گواردیولا و بارسا درصد گل مهاجمین رشد کرد و به 69 رسید، بعد تحت هدایت تیتو ویلانووا و خراردو مارتینو به ترتیب به 70 و 75 رسید. و حالا در فصلی هستیم که 90 درصد گل‌های بارسا را مهاجمینش زده‌اند (در این آمار البته پدرو، مونیر ال‌حدادی و ساندرو رامیرس هم شریک هستند). این مهترین عاملی است که در بررسی بارسا باید به آن بپردازیم. مثلث مسی، سوارس و نیمار، خطرناک‌ترین مثلث هجومی عصر ماست و انگار از همه جهت همه چیزش سرجاست: سه فوتبالیست تکنیکی از سه کشور فوتبالی بزرگ آمریکای جنوبی که با شماره‌های 9 و 10 و 11 به زمین می‌روند. این سه بازیکن که در مجموع 106 گل زده‌اند، جدا از قدرت تمام‌کنندگی‌شان، مقابل دروازه‌ی حریف از خودگذشته هم هستند. در حالیکه آندرس اینیستا به شکلی باورنکردنی این فصل تنها یک پاسِگل در لالیگا و 4 پاس گل در چمپیونز لیگ داده، مثلث مسی، نیمار و سوارس 46 بار موفق به انجام این کار شده‌اند. این سه در واقع که خوب گل می‌زنند، خوب هم همدیگر را پیدا می‌کنند و برای هم موقعیت گل می‌سازند. مثلث نیمار، سوارس و مسی قادر به نابود کردن هر دفاعی هستند، البته تقریبا. در این فصل تنها 6 تیم بوده‌اند که مانع از گلزنی مثلث بارسا شده‌اند: سلتا ویگو، والنسیا، رئال سوسیداد، مالاگا، بازهم سلتا ویگو و منچسترسیتی در چمپیونز لیگ. نکته جالب اینجاست که تمامی این 6 بازی با نتیجه‌ی یک بر صفر به پایان رسیدند. سه بازی را بارسا با گل‌های متیو، راکیتیچ و بوسکتس برد و سه تای دیگر را باخت. شاید این حرف خیلی ساده‌‌انگارانه باشد، اما بهترین راه یوونتوس برای مهار بارسا این است که بازی را ببندد و بدل به مسابقه‌ای کم‌موقعیت کند. اگر فینال 5 گل داشته باشد به احتمال زیاد بارسا است که قهرمان شده، اما اگر تنها یک گل داشته باشد، یوونتوس امکان یک شگفتی را در دست خواهد داشت. نکته دیگر این است ببینیم سلتا در بازی رفت چطور و با چه تاکتیکی بارسا را در نوکمپ با یک گل شکست داد. این پیروزی در واقع تلفیقی بود از هرآنچه یک خط دفاعی می‌خواهد: دفاع و پرس خوب در نیمه بارسا، قطع توپ و دفع توپ‌های حیاتی و به موقع در محوطه جریمه و البته مقدار زیادی شانس. نیمار و مسی در این بازی هرکدام دو بار توپ را به تیر دروازه زدند. نحوه‌ی چینش خطِ دفاعی یوونتوس در این بازی مهمترین تصمیم آلگری خواهد بود. یووه اگر بیش از حد بالا بازی کند، سرعت مهاجمین بارسا نابودش خواهد کرد و اگر بیش از حد با عمق دفاع کند، تسلط بارسا در نهایت آنها را به زانو در خواهد آورد. زوج میانی یوونتوس با بونوچی و بارتزالی آرام و باتمرکز هستند و خوب بازی را می‌خوانند. این می‌تواند عاملی امیدوارکننده برای آلگری باشد. خط میانی یوونتوس هم با اینکه روی کاغذ همان شکل لوزی همیشگی را دارد، اما انتظار داشته باشید که پیرلو، مارکیزیو، پوگبا و ویدال را خیلی نزدیک به هم ببینید. این چهار هافبک مثل هافبک‌های اتلتیکو مادرید برای پوشش عرض زمین بدل به خط هافبکی تخت خواهند شد. و در پایان یوونتوس در این شب نیاز به بهترین نمایش کاپیتان و دروازه‌بانش دارد که تا به حال مقابل مسی قرار نگرفته. اما شاید حتی این بهترین نمایش هم کافی نباشد. سه راس خط حمله بارسا در فینال 2011 مقابل منچستریونایتد، هر سه گل زدند (مسی، پدرو، داوید ویا). ممکن است کلیت بارسا به خوبی آن سال نباشد، اما خط حمله‌شان قطعا بهتر شده. پس عجیب نیست اگر این اتفاق بازهم بیفتد.
مایکل کاکس - روزنامه گاردین
