اخبار آرشیوی

خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) نوشت: حجت‌الاسلام نقویان ظهر امروز در مجلس بزرگداشت سیمین دانشور در مسجد الجواد تهران با بیان این مطلب اظهار داشت: - دانشور همواره کنار مرحوم جلال آل احمد بود، بدون آنکه از او در خلق اثر کپی کرده باشد. این بانوی نویسنده مستقل و فرهیخته قلب تپنده داستان ایرانی است و این شاخصه از دیالوگ‌های میان «یوسف» و «زری» در کتاب «سووشون» فهمیده می‌شود. - این مجلس برای برخی درگذشتگان به جای ختم، مجلس فتح است، برای بانو دانشور نیز همین حالت را دارد و محل شکفتگی و ماندگاری است. - زنده‌یاد دانشور نمی‌خواست گفته‌های فمینیستی و عقاید آن‌ور آبی‌ها را در ذهن بانوان ایرانی القا کند و رویکرد او آزادانه و مردم‌دوستانه بود. - برخی می‌گفتند جلال سیمین را هدایت می‌کرد، ولی این بانو چه در زمان حیات مرحوم جلال و چه پس از او در تعهد به ادبیات و مردم کوشا بود. باید به همه کسانی که با این بانو زندگی می‌کردند و نیز همه علاقمندان آثار وی که از تفکرش تاثیر گرفته اند، تسلیت گفت و از سویی دیگر نیز باید به داشتن چنین شخصیتی در ادبیات معاصر ایران افتخار کرد، ‌آنهم در زمانه‌ای که گروهی زن را ضعیفه می‌دانند. - لیلی ریاحی، فرزندخوانده و خواهرزاده دانشور از اجرای عادتی معنوی در وی خاطره‌ای را بیان کرده است،‌ از خانم ریاحی شنیدم که این بانو حتی در روزهای ناتوانی، روزهای دوشنبه وعده معنوی خاصی را با وضو انجام می‌داد. زنده‌یاد دانشور می‌خواست دریچه‌ای را رو به ملتش بازکند؛ چرا که نویسنده خوب داروخانه سیاری است که برای هر زخمی می‌تواند مرهمی داشته باشد. - داشنور از تلخ‌کامی‌های ایران و ایرانی مطلع بود، ولی متاسفانه برخی، آثار او را از وجه روشنفکری معیوب و بیمار‌گونه تحلیل می‌کنند. - به حق می‌توان سیمین دانشور را بانو و مادر ادبیات داستانی ایران زمین برشمرد.