تشکری: جایزه قلم زرین متعلق به همه کسانی است که برایم صبوری کردند

سعید تشکری در گفتگو با «نسیم»، با بیان اینکه رمان «مفتون و فیروزه» ارتباط تنگاتنگی با حوزه هایی مانند تکنیک، محتوای اثر و مصداق های آن دارد، گفت: سعی کردم داستان ارتباط خوبی با تکنیک داشته باشد تا زمانی که مخاطب اثر را می خواند، احساس نکند برای بازگشت به 30 سال قبل باید به همان اندازه از دانش و بینش خود دست بردارد. از سوی دیگر مصداق ها باید با زبان هنر به جریانی تبدیل شود تا مخاطب در ادبیات داستانی احساس کند با خواندن کتاب هم سینما می بیند و هم ادبیات را خوانده است و این ادبیات و سینما در «مفتون و فیروزه» بسیار اهمیت داشت.

وی ادامه داد: در طول 6 سالی که این اثر را بازنویسی کردم باعث شد تا جریانات متعالی که در بخش محتوا به آن قائل هستیم و ارتباط بین محتوا و ساختار ایجاد شود، البته نباید فراموش کنیم که ادبیات انقلاب جای کار بسیار دارد و مسائلی مانند موضوع «مفتون و فیروزه» در ادبیات ما مغفول مانده است و نویسندگان ما به هر دلیلی به این بخش از زمانه که به نظرم درخشان ترین روزگار بازسازی آدم ها و هویت آنها است، ورود پیدا نمی کنند.

جایزه قلم زرین متعلق به همه کسانی است که برای سعید تشکری صبوری کردند

تشکری درباره برگزیده شدن «مفتون و فیروزه» در جایزه قلم زرین اظهار داشت: قطعا دیده شدن یک رمان در بستر آراء و افکار جامعه هنری باعث شادی ام خوهد شد؛ ولی این جایزه متعلق به همه کسانی است برای سعید تشکری صبوری کردند و انتشارات نیستان در راس آنها قرار دارد؛ چرا که این افراد و انتشارات نیستان 6 سال پایمردی کردند تا این رمان به دست مخاطب برسد و من تنها گیرنده جایزه هستم.

نویسنده کشورمان با بیان اینکه اینگونه جوایز به نویسندگان کمک می کند تا شجاعت پیدا کرده و از بخش های مغفول مانده ادبیات صحبت کنند، تصریح کرد: اگر جوایز برای شجاعت نویسندگان اهدا شود، قطعا جایزه اهمیت بیشتری پیدا می کند؛ چرا که ما در قلمرو حرفه ای خود با اینگونه دیده شدن آثار می توانیم بهتر عمل کنیم.

چرا نویسندگانی که در دوران ادبیات ممنوعه پیش از انقلاب برای بیداری مردم قلم می‌زنند، خاموشی گزیدند

وی با اشاره به مغفول ماندن برخی از مسائل در ادبیات انقلاب افزود: می توانیم برای فرار کردن از پاسخ به این سوال بگوییم که بعد از انقلاب اسلامی جنگ تحمیلی رخ داد که در طول این مدت نیز ادبیات دفاع مقدس ما رشد کرد، ولی سوالم این است که نویسندگانی که در طول سال های ادبیات ممنوعه قبل از انقلاب برای بیداری مردم کتاب می نوشتند و مورد شکنجه ساواک قرار می گرفتند، چرا امروز خاموشی گزیده و احساس غیبت پیدا کرده اند؟.

تشکری با بیان اینکه آگاهانه یا ناآگاهانه مخاطب مان را به فراموشی می کشانیم، اظهار داشت: متاسفانه درباره انقلاب اسلامی نه سریال های خوبی کار شده و نه ادبیات مان به مسائل مغفول آن دوران پرداخته است؛ در حالی که باید برای نو شدن انقلاب مدام تحرک داشته باشیم و اگر این اتفاق نیفتد کم کم مخاطب حافظه خود را نسبت به اصیل ترین جریان باورمند این سرزمین از دست می دهد.

نویسنده کشورمان افزود: مردم مشهد این خوشبختی را داشتند که دورانی با رهبر معظم انقلاب از نزدیک ترین زوایا ارتباط داشته باشند؛ با این حال چرا این بخش ها از تاریخ جزو بخش های ناگفته می شود؛ البته ما این مسئله را درباره زندگی امام (ره) نیز داریم و باید دوستان و نزدیکان امام رمان هایی را در این زمینه می نوشتند. ادبیات به موقعیت‌های تاریخی تکراری نشدنی کمتر پرداخته است

وی با بیان اینکه وظیفه ام را در این زمینه نسبت به آن بخش از ایران که سرزمینم خودم به شمار می رود، انجام داده ام، اظهار داشت: البته هر قسمت از ایران این بزنگاه را داشته است و در ادبیات به موقعیت های تاریخی تکراری نشدنی بزنگاه می گویند که مشهد در دورانی این بزنگاه را داشته است.

تشکری با اشاره به ناسالم بودن جشنواره های ادبی ادامه داد: جشنواره هایی را داریم که اعتباری ندارند، البته اعتبار جایزه قلم زرین به این است که نگاه سالم به نویسندگان دارد؛ از سوی دیگر برخی جوایز و جشنواره ها هیچ کوششی برای معرفی اثر برگزیده خود نمی کنند؛ البته جایزه قلم زرین به عنوان یک نهاد صنفی پشتیبانی را از آثار برگزیده خود در طول سال های گذشته انجام داده است، با این حال این نقصان در بسیاری از جوایز ادبی وجود دارد.

نویسنده کشورمان خاطر نشان کرد: اگر از آثار برگزیده در جوایز ادبی پشتیبانی شود، آن آثار جریان ساز می شود، ولی چون این جریان سازی صورت نمی گیرد، در نهایت مشوق های اثر از دست خواهد رفت.