پیام استقبال از فیلم "محمد رسول الله (ص)" برای خردمندان

کدخبر: 1024103

اکران فیلم محمد رسول الله و استقبال مردم تذکر روشن دیگری برای خردمندان عرصه سینماست تا نسبت به ارائه محتوا و فرم در آثار بازنگری شود و با تأسی از رهنمود فرزانگان روح نشاط و تعالی و امید به فضای این هنر تاثیرگذار دمیده شود

گروه فرهنگی «نسیم»-جواد محرمی-ا ستقبال مردم از فیلم سینمایی محمد رسول الله را می توان به نوعی آشتی مردم با سینما دانست. در واقع مردم نشان دادند اگر کالای فرهنگی همخوان با فرهنگ و اعتقاداتشان تولید شود برای حمایت از آن کالا حاضر به هزینه هستند.

پیش از انقلاب اکثریت قاطع مردم ایران به دلیل فضای ناسالم سینمای آن دوره به سینما نمی رفتند و در واقع رفتن به سالن سینما برای مردم نوعی فعل حرام محسوب می شد. سینما در کنار میخانه ها نزد مردم از اصلی ترین مراکز فساد و فحشا محسوب می شد و هجوم مردم به این مراکز در جریان انقلاب اسلامی گویای این است که مردم سینما را جزو مراکز فرهنگی ناسالم و مغایر با شریعت اسلامی می دانستند .

با پیروزی انقلاب اسلامی و تایید هنر سینما از سوی امام راحل در سخنرانی تاریخی ایشان که فرمودند ما با سینما مخالف نیستیم ما با فحشا مخالفیم فضا برای آغاز فصلی نوین در سینمای ایران باز شد و قشرهای مختلف از مردمی که هیچوقت پا به سینما نگذاشته بودند زمینه را برای استفاده از این پدیده فرهنگی مهیا دیدند .

سینمای ایران پس از انقلاب در یک مقطع کوتاه با حذف ابتذال توانست تا حدودی اعتماد مردم را به خود جلب کند اما متاسفانه باید گفت با وجود تحول بسیاری که نسبت به سابق ایجاد شد اما از تولید محصول مورد نیاز خانواده ایرانی که هم سرگرم کننده و هم دارای محتوای مطابق با موازین اخلاقی و اعتقادی مردم باشد ناکام ماند و به عبارتی سینمای پس از انقلاب نیز راه خود را گم کرد و واکنش طبیعی مردم نیز چیزی جز قهر با سینما نبود.

سینمای پس از انقلاب با طی طریق در بیراهه به شرایطی فروغلطید که بسیاری از آثار آن نه از عنصر سرگرم کننده به تبع برخوردار بودن از فنون دراماتیک مبتنی بر داستان برخوردار بود و نه بازتاب دهنده وقایع ملی و میهنی مبتنی بر حماسه بود و نه آداب و رسوم و فرهنگ و اعتقادات خانواده ایرانی در اغلب آثار آن یافت می شد و بلکه برعکس سینما دچار نوعی بیماری القای ناامیدی و افسردگی شد که ارائه دهنده جامعه ای بیمار بود که گویی رسالت بازنمایی اگزجره پلشتیها و نارساییها را بر عهده داشت و نوعی از فرهنگ بی ریشه را با ارائه دوستیهای دختر و پسری و عشقهای مثلثی و سرنوشتهای بدفرجام به تصویر می کشید.

در چنین فضایی طبیعی بود که مردم به ویژه خانواده هایی که دغدغه فرهنگی بیشتری برای تربیت فرزندانشان قائل بودند سینما را به کل از سبد اقتصادی خود خارج کنند و حتی آنهایی که نگرانی فرهنگی کمتری هم داشتند به دلیل ضعف پرداخت سینمایی و شیوع بیمارگونه آثار ضد قصه و فرمالیستی با سینما قهر کنند.

در چنین شرایطی بود که سینما به ورطه ورشکستگی افتاد و دیگر دلیلی نداشت تا مردم پا به سینما بگذارند. این روند تاحدی ادامه پیدا کرد که چندی پیش از سوی شورای عالی تهیه کنندگان سینما جلسه ای با حضور رئیس سازمان سینمایی تشکیل شد که در آن به بحرانی بودن وضعیت سینمای ایران تاکید شد و ریشه این بحران نیز قاعدتا چیزی جز عدم تمایل مردم برای رفتن به سینما نمی تواند باشد. واقعیت تلخی که این هنر-صنعت-رسانه را تا ورطه ورشکستگی پیش برده است و تقصیر آن نیز به گردن بزرگانی است که سینمای ایران را به لحاظ فرم و محتوا به انحراف کشانده و به بیراهه بردند.

اما ظهور فیلم محمد رسول الله (ص) که باعث استقبال مردم به سینما شد باید به عنوان درسی مهم برای همه سینماگرانی قلمداد شود که برای مردم فیلم می سازند و به سینما به عنوان یک عرصه فرهنگی به نفع مردم نظر دارند نه حوزه ای برای نفع شخصی آنهم به هر قیمتی. البته سینما اگر واقعا سینما باشد این قابلیت را دارد که حتی به افرادی که به دنبال سرمایه گذاری برای بهره برداری مالی هستند نیز روی خوش نشان دهد چرا که وجه صنعتی بودن این هنر در جهان امروز بر کسی پوشیده نیست اما ترویج سینمای ضد قصه و ارائه ادا و اطوار روشنفکری مبتنی بر رویکردهای فرمالیستی در سینما که گرایشی مشکوک در سینمای ایران محسوب شده و به احتمال زیاد تحت مدیریت عواملی در آنسوی آبها برای اخته کردن سینمای ایران دنبال می شود باعث شده تا سرمایه گذاری که حتی دغدغه فرهنگی سالم و شناخت نسبتا مناسبی نیز از این حوزه دارد برای ورود به عرصه سینما تامل کند چرا که خود سینماگران با بی مبالاتی بلایی به سر حوزه فعالیت حرفه ای خود آورده اند که علی القاعده سرمایه گذار از ورود به این عرصه وحشت داشته باشد.

اکران فیلم محمد رسول الله (ص) و استقبال مردم می تواند یکبار دیگر تذکری روشن برای خردمندان عرصه سینما باشد تا نسبت به ارائه محتوا و فرم در آثار خود بازنگری کنند و با تآسی از رهنمود فرزانگان گرد رخوت و تباهی را از سینما بزدایند و عطر نشاط و سرزندگی و تعالی و امید را به فضای این هنر تاثیرگذار بپراکنند.

به امید روزی که با درایت مسئولان و متفکران عرصه فرهنگ به جای صفهای طولانی برای دریافت سبد کالای خانوار شاهد صفهای طولانی مردم جلوی سینماهای کشور برای تماشای آثار فاخر ایرانی باشیم.

ارسال نظر: