پرویز امینی: مدعای آزادی برای دولت یازدهم بر شاخه نشستن و بن بریدن است

پرویز امینی جامعه شناس سیاسی در گفتگو با «نسیم» با اشاره به سخنان ا خیر رئیس جمهور در نمایشگاه مطبوعات در خصوص آزادی مطبوعات و رسانه ها گفت: رییس جمهور روحانی مسئله اش این نیست که بخواهد یا نخواهد به آزادی میدان ظهور بدهد، بلکه ویژگی های «شخصیتی»، «معرفتی »و «تجربه عملی» وی نشان میدهد که او اساسا به شکل ذاتی نمیتواند مدعای آزادی داشته باشد .

وی تاکید کرد: رییس جمهور روحانی به لحاظ شخصیتی دست کم چهره ای دموکراتیک نیست و انگاره اصلی معرفتی وی نیز توسعه گرایی به معنای اقتصادی از راه روابط خارجی با بلوک غرب است که مطابق مصادیق مورد تاکید انها مثل چین کاملا با اقتدارگرایی سازگار است .

پرویز امینی در ادامه با اشاره به جریانات سیاسی فعال در دوران انقلاب اسلامی و سوابق آقای روحانی در بین آنها اظهار داشت: به لحاظ تجربه عملی در این سی و چند سال بعد از انقلاب نیز هیچ گاه جناب روحانی دعوی یا طرفیتی در مباحث آزادی نداشته است. بلکه مصادیق برعکس داشته است . جناب روحانی در سخنانی در اسفند سال 79 که در بهار سال 80 در مجله تحت مدیریت وی(راهبرد) چاپ شده است یعنی درست در زمانه ای که بحث آژادی سکه رایج بعد از دوم خرداد است به صراحت میگوید که «تعطیلی و محاکمه » مطبوعات حتی در غرب «حداقل» است و خاطیان مطبوعاتی مادام العمر از فعالیت سیاسی محروم میشوند. یا اینکه وی دعوت به تضارب آراء و گفتگو را برای جامعه ایران زود میداند و تعبیر میکند این کار مثل این است که یک بچه ده و دوازده ساله را بذاریم کلاس دکتری ! بنابراین خلاف است، کسی غیر از آنچه رییس جمهور در نمایشگاه مطبوعات بیان کرد را انتظار داشته باشد. عتاب منتقدان به «بزدل» ، «به جهنم» و نظایر اینها و همین بازدید امنیتی رییس جمهور از نمایشگاه در حالی که ورود اهالی رسانه و حتی غرفه داران در نمایشگاه نیز منع و ممنوع شده بود، با طبیعت شخصیتی و فکری و تجربه عملی رییس جمهور تطابق دارد.

این استاد دانشگاه در ادامه این گفتگو با اشاره به رفتار دولت اصلاحات در اواخر دهه 70 و سالهای ابتدایی دهه 80، بیان داشت: تجربه آنهایی که به صورت رادیکالی مدعای آزادی را به عنوان «زنده باد مخالف من» مطرح کردند، پیش روی ماست. آنها زیر پرچم آزادی به مرگ نهاد انتخاباتی شورای شهر تهران که از رای میلیونی مردم تشکیل شده بود حکم کردند. می دانید چرا آنها که این چنین در شعار آزادی رادیکال بودند که دنبال مجوز قانونی برای راهپیمایی علیه خدا بودند به اینجا رسیدند که نهاد منتخب مردم را نه یک روزنامه یا مجله را که ممکن ده هزار یا صد هزار مخاطب داشته باشد را که اتفاقا پوزسیون دولت اصلاحات بود را به مرگ محکوم کنند؟ برای این که آزادی در آنها بنیاد نداشت و آزادی به ما هو آزادی مسئله آنها نبود .

امینی ادامه داد: این تجربه میتواند برای رییس جمهور روحانی مفید باشد که آنها که چنین مدعی آزادی بودند کارشان به کجا ختم شد و قابل پیش بینی باشد که دعوی آزادی از دولت یازدهم که به لحاظ ذاتی نمیتواند چنین مدعایی داشته باشد به کجا ختم خواهد شد. لذا بهتر است بگوییم مدعای آزادی برای دولت یازدهم بر شاخه نشستن و بن بریدن است .

این جامعه شناس سیاسی در پایان خاطر نشان کرد: بنابراین اظهارات منسوب به مشاور رییس جمهور که بیان شده بود که یارانه رسانه ها نسبت مستقیمی با نقد سیاست های دولت دارد، اگر چه گستاخانه و بی پروا علیه آزادی است اما شفافیت ساز است و به «نمایش آزادی» در دولت یازدهم پایان میدهد. یعنی لااقل زین پس این دولت مدعایی درباره آزادی ندارد.