نه سوئیفت باز است و نه هیچ بانکی برای ما ال‌سی می‌زند/ در سال ۹۴ بسیاری از دوستانِ من با ضرر، کالای خود را فروختند

مجتبی پیشوایی فعال اقتصادی و وارد کننده نشاسته و مواد شیمیائی در گفتگو با « نسیم آنلاین » در پاسخ به این سوال که "به عنوان یک فعال اقتصادی و بازرگان، آیا بعد از برجام اتفاق خاص و مثبتی در اقتصاد مشاهده کردید" اظهار کرد: بعد از برجام هیچگونه اتفاق خاصی نیفتاد. در امر واردات کالاهائی که من انجام می‌دهم، برخلاف ادعای مسئولان، انتقال وجه و حواله در زمان بیشتری انجام می‌شود. وی افزود: مصرف کنندگان کالایی که بنده به کشور وارد می کنم ( علی‌الخصوص مواد شیمیائی ) همچون در سال 94 ، خریدی انجام نمی دهند و انبارها مملو از کالای ساخته شده است. همکاران من کالا وارد کرده‌اند، ولی خریدار کمی وجود دارد. در حال حاضر به دلیل وجود کالای وارد شدهِ زیاد در بازار و انبارها، نبود خریدار، همکاران ما کالای خود را با ضررمی فروشند تا بتوانند نقدینگی خود را تامین کنند و بعضا چک خود را پاس کنند. خیلی از دوستان من با توجه به وضعیت پیش آمده، دفتر بازرگانی خود را بستند. این فعال اقتصادی در خصوص امکان نقل و انتقال پول از طریق سوئیفت و ال سی بعد از برجام نیز به نسیم آنلاین عنوان کرد: فعلا نه سوییفت باز شده و نه هیچ بانکی برای ما ال‌سی می زند. من بیشتر از کشور تایلند کالا وارد می کنم و در زمان حاضر به دلیل عدم وجود کارگزار بانکی ایرانی ، در آن کشور ، سوئیفتی انجام نمی شود و کما فی السابق بصورت حواله ، ارز را برای فروشندگان ارسال می کنم. پیشوایی با انتقاد از وضع اقتصادی کشور در سال گذشته بیان کرد: سال 94 ، سال بسیار افتضاح و بدی بود. بنده و خیلی از فعالان اقتصادی با ضرر زیاد، کالای خود را فروختیم و در برخی موارد نتوانستیم کالای خود را به فروش برسانیم . معمولا من در طول دو ماه 180 بشکه ماده خاص شیمیائی را می فروختم، ولی همین ماده شیمیایی از بهمن سال 93 که در انبار تخلیه کردم ، تا الان 70 درصد آن فروش رفته و 30 درصد آن هنوز در انبار باقی مانده است. در حال حاضر مجبوریم کالاهای خود را با قیمتی پایین تر از قیمت تمام شده به فروش برسانیم. وی تصریح کرد: نشانه دیگر افتضاح بودن اقتصاد در سال 1394 ، میزان فعالیت انبارداران است . در انباری که من کالای خود را دپو کرده ام ، همین موضوع حاکم بود . انباردار، میزان خروج کالا از انبارش را به میزان 10% سال های پیش اعلام می کند و می گوید بخاطر عدم خروج کالا از انبار ، کارگرانش در اتاق استراحتشان بیکار نشسته و مشغول تماشای تلویزیون و یا بازی با موبایلشان هستند که این موضوع برایش هزینه ساز شده است . این فعال اقتصادی در پیش بینی خود از وضعیت اقتصاد کشور در سال 95 گفت: مطمئن هستم سال 95 فرقی با سال 94 ندارد . مگر چه اتفاقی افتاده است که دولتمردان فکر می کنند سال جاری، سال متفاوتی خواهد بود . به نظرم دولت یک طرف ترازو را نشان مردم می دهد. پیشوایی گفت: دولت نظرش این است که اگر آمریکا پولهای ایران را آزاد کرد (که فعلا خبری نیست و به بهانه های واهی ، توقیف می کند) آنها را صرف تولید و سرمایه گذاری می کند . این یک طرف قضیه است. مگر الان مشکل تولید کشور ما فقط نبود سرمایه و ظرفیت تولید پائین تولیدکنندگان است ؟ خیر ، در کنار تولید کننده ، باید مصرف کننده را هم دید. انبارهای مملو از جنس تولیدکنندگان ، گویای مطلب دیگریست . انبار کفش یکی از دوستان بنده پر است از کیف و کفش است، ولی خریدار وجود ندارد که انبارش را خالی و تولید را از سر بگیرد . وی عنوان کرد: حرف من این است جیب مردم خالی است . به دلیل گرانی کالاها ، مردم توان خرید خوبی ندارند . در شرایط فعلی مردم اگر فقط بتوانند روزمره خود را طی کنند ، هنر کرده اند . چیزی برای مردم در جیبشان باقی نمی ماند که به دنبال خرید کالای غیر ضروری بروند . مردم که جیبشان خالی باشد ، به جای یکسال استفاده از کیف و کفش مدرسه فرزندش ، چهار سال از ان استفاده می کنند حالا دولت به تولید کننده وام کم بهره بدهد ، و این چه فایده ای دارد ؟ صد میلیون تومان که هیچ ، پانصد میلیون تومان وام مسکن هم داده شود ، بازار مسکن تحریک نمی‌شود . زیرا خریدار توان پرداخت اقساط را ندارد .