اسماعیل مددی، کارشناس پژوهشکده حفاظت و آبخیزداری در گفتگو با «نسیم» با اشاره به اینکه بدلیل نرسیدن اکسیژن به آب دریاچه چیتگر این آب دچار ماندگی میشود، افزود: در حال حاضر کف دریاچه عایق شده است و به نظر نمیرسد این امر محقق بشود. -دریاچه چیتگر برای جلوگیری از ماندابی شدن، نیازمنده اکسیژن دهی است، حتی در طرح گردشگری و ورزشی برای دریاچه، پروژهای برای رهاسازی ماهی قزل آلا در این دریاچه در نظر گرفته شده بود که با توجه به اینکه ماهی قزل آلا نیازمند آب اکسیژندار و سرد است در حال حاضر این برنامه ممکن است عملی نباشد. - در حالیکه ابتدا قرار بود حجم آب دریاچه 220 هکتار باشد، اما این مقدار به 110 هکتار کاهش یافت. - قرار بر این بود برای اکسیژندهی به آب دریاچه، از روشهایی مانند هوادهی از کف، ایجاد فواره و جتواش استفاده شود. - همچنین یکی از اهداف این دریاچه تلطیف هوای منطقه بود اما گردش هوا با ساخت و سازهای مرتفع اطراف این دریاچه که خارج از برنامه بوده است به خوبی انجام نمیشود، با این حساب ممکن است این مهم هرگز محقق نگرد و سرنوشتی بهتر از دریاچههای پارکهای داخل تهران که به سختی ماهیان گرمابی را میتوانند در خود
جای دهند نداشته باشد.